Η ΑΠΟΘΗΚΗ

SONY DSC

Πρώτη φορά θα δούλευα στο ιδιωτικό φροντιστήριο,
και τα μαθήματα δεν είχαν ακόμη αρχίσει.
Γι’ αυτό όταν μπήκα
-χρειαζόμουν το πρόγραμμα από τη διευθύντρια-
ήταν εντελώς άδειο, χωρίς κίνηση.
Κάθισα στη γραμματεία, άλλος χώρος υποδοχής δεν υπήρχε.
Η διευθύντρια μιλούσε στο τηλέφωνο με μια φίλη της.
Δεν πέρασε λεπτό και μου έβγαλε άγρια φωνή
σαν να απευθυνόταν σ’ ένα σκουπίδι:
«Σήκω αμέσως και πήγαινε μέσα,
δεν βλέπεις που τηλεφωνώ».
Όχι μόνο προσβολή, δυνατή βιτσιά μου έδωσε.
Συγχυσμένη πέρασα στον διπλανό, μικρό διάδρομο
που κατέληγε σε μια  βρώμικη, στενάχωρη αποθήκη,
γεμάτη με πεταμένα πράγματα.
Στεκόμουν όρθια στην αποθήκη
μέχρι να τελειώσει με το τηλέφωνο
για να βγω έξω.
Τα στραβά και τα άγρια με το πρώτο ξεκίνημα.

|> Αλεξάνδρα Μπακονίκα

Η Αλεξάνδρα Μπακονίκα γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη όπου και ζει. Εργάστηκε ως καθηγήτρια αγγλικών. Ποιήματά της δημοσιεύτηκαν πρώτη φορά στο περιοδικό "Διαγώνιος" το 1983 και έκτοτε σε διάφορα έγκυρα περιοδικά. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές "Ανοικτή γραμμή" (Διαγώνιος, 1984), "Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα" (Διαγώνιος, 1990), "Θείο κορμί" (Διαγώνιος, 1994), "Μαυλιστικά" (Μπιλιέτο, 1997), "Παρακαταθήκη ηδυπάθειας" (Εντευκτήριο, 2000), "Πεδίο πόθου" (Μεταίχμιο, 2005), "Το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων" (Σαιχπηρικόν, 2012). Ποιήματά της μεταφράστηκαν στα αγγλικά, στην έκδοση: "Lovers and Lairs. Poems from the Greek", μετ. Richard Scorza (Samkaleen Prakashan, New Delhi, 1992).

Δείτε Επίσης

Το «Ζάρι»… της Σαπφούς Παπαντωνοπούλου

Το «Ζάρι» ως κοινωνικοπολιτικό αντι-αποικιακό σχόλιο | της Σαπφούς Παπαντωνοπούλου

2 σχόλια

  1. Τιμή μου η φιλοξενία στον εξαιρετικό αυτό χώρο…..

    • Η φιλοξενία (παρουσία σας) στο «άρτιο» είναι τιμή για μας. Εμείς το μόνο που κάνουμε είναι να αναδεικνύουμε το όμορφο και το σπουδαίο. Όλη η τιμή και η δόξα ανήκει στις/στους δημιουργούς.

error: Το περιεχόμενο προστατεύεται !!!