Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό που γίνονται τα όνειρα;;;;

Το αντι-όνειρο, όμως, είναι κι ο εφιάλτης. Άρα η αιθέρια μάζα του ανθρώπου συνίσταται κι από εφιάλτη.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή, απ’ την έκρηξη ενός υπερκαινοφανούς και τα σωματίδια του που κάποτε θα συντεθούν και θα δημιουργήσουν πλανήτες, ανάμεσα τους και τη Γη. Σε όλο το Σύμπαν για κάθε σωματίδιο υπάρχει το αντι-σωματίδιο του, για κάθε αλληλεπίδραση υπάρχει η αντίστοιχη που την ισορροπεί και δεν την αφήνει να κυριαρχήσει. Υπάρχει μια αιώνια συμπαντική αρμονία που χάρη σ’ αυτή δημιουργήθηκε η ζωή στη Γη.
Κι αν ο άνθρωπος, η ύψιστη μορφή ζωής, είναι κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του θεού του, αυτή η συμπαντική αρμονία με την οποία είναι πλασμένος κι ο ίδιος ο ανθρώπινος οργανισμός, θα έπρεπε να τον χαρακτηρίζει στην ψυχή, στο ήθος, στις πράξεις του…
Η όλη πορεία του ανθρώπινου πολιτισμού διέπεται από δύο δυνάμεις, όπως και το Σύμπαν, δημιουργία και καταστροφή. Εν μέρει απαραίτητες για την εξέλιξη. Σε πολλά σημεία όμως αυτής της γραμμικής πορείας, η αναλογία διαταράσσεται. Τότε η ανισορροπία ισοδυναμεί με οπισθοδρόμηση.  Ο Αισχύλος, ο Σοφοκλής κι ο Ευριπίδης θα το ονόμαζαν ύβρη.
Χιλιάδες πόλεμοι, το μεσαιωνικό κυνήγι των μαγισσών, ο εκατονταετής πόλεμος, φεουδαρχίες κι αποικίες, δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, χιλιάδες απαρτχάιντ, ISIS και τζιχαντιστές, περιβαντολογική καταστροφή συνθέτουν έναν κύκλο μόνιμης ύβρης στη συμπαντική αρμονία και στον ανώτερο προορισμό του ανθρώπου. Μία ύβρη, ελπίζουμε προσωρινά, άλυτη κι ακατάλυτη.
Μάταια (;) νομοθέτες, αγωνιστές και ρομαντικοί μάχονται για την αποκατάσταση της αρμονίας. Ίσως κάποια στιγμή η νέμεσις να είναι η ολοκληρωτική αυτοκαταστροφή του ίδιου του ανθρώπινου γένους. Η ύψιστη μορφή ζωής του σύμπαντος εμπεριέχει στη μήτρα της το σπέρμα του θανάτου. Κι αντί να προσπαθήσει να αποτρέψει την ανόσια κυοφορία, συνεχίζει να τη θρέφει στα σπλάχνα του ανθρώπινου γένους.
Φέρουμε μέσα μας τη δημιουργία και την καταστροφή…και πρέπει να καταστρέψουμε πολλά σκοτάδια μέσα μας για να επιρρωθεί η δημιουργία. Δεν χρειαζόμαστε μεσσίες και πεφωτισμένους ηγέτες ούτε υπαρξιακά δεκανίκια.
Μικροί θάνατοι του φόβου για το διαφορετικό, της τάσης για επανάπαυση και κομφορμισμό, της υλικής αδηφαγίας, της κενόδοξης ματαιοδοξίας, της αδράνειας και του ατομικισμού.
Να ανοίξει η ψυχή, να βρει χώρο η δύναμη της δημιουργίας να φωτίσει τα αφώτιστα. Δημιουργία είναι να φωνάζω ενάντια στον ρατσισμό γιατί γνωρίζω τον ξένο και μαθαίνω, Δημιουργία είναι ελέγχω τα πάθη της ψυχής ώστε να μην κλυδωνίζουν την ασίγαστη δράση του νου και έτσι ανεμπόδιστα μαθαίνω. Δημιουργία είναι να καλλιεργώ και να εθίζομαι στην αρετή για να γίνω αντάξιος πολίτης κι έτσι μαθαίνω ότι μπορεί να υπάρξει ειρηνική συνύπαρξη.
Αρχέγονος μα και τόσο κοντινός ο εσώτερος αγώνας του ανθρώπου να εξισορροπήσει τη δημιουργία με την καταστροφή. Αν αφανιστεί η πρώτη, ο άνθρωπος γίνεται κτήνος, αν αφανιστεί η δεύτερη, ο άνθρωπος εγκλωβίζεται στη μακαριότητα ενός κήπου της Εδέμ. Όταν η δημιουργία ολοκληρώνει τον κύκλο της, η καταστροφή εκριζώνει τα θνησιμαία στοιχεία της αλλά όχι τα θεμέλια της. Πάνω εκεί θα συνεχίζεται να χτίζεται ο Οίκος του Ανθρώπινου Πολιτισμού κι όχι πια ο Πύργος της Βαβέλ. Κι όσο ολοκληρώνει την εξύψωση του ο Άνθρωπος τόσο πιο κοντά θα φτάνει στην Εναρμονισμένη Γνώση.

|> Μυρτώ Δρακάκη

Η συνεργασία της Μυρτώς Δρακάκη με το art-io έχει λήξει, οριστικά και αμετάκλητα, από το Φθινόπωρο του 2018.

Δείτε Επίσης

Δάσος & Ανεμογεννήτριες

Το μέλλον, λοιπόν, για τα δάση της χώρας διαγράφεται ζοφερότερο από ποτέ.

error: Το περιεχόμενο προστατεύεται !!!