ART-io η τέχνη του βίου
Μια ρετροσπεκτίβα της Cinematek, οργανωμένη σε πέντε μέρες προβολών, της φιλμογραφίας του σκηνοθέτη Νίκου Νικολαϊδη, σε ψηφιακά αποκατεστημένες κόπιες, που θα πλαισιωθεί από μια ειδική έκδοση του περιοδικού, με κείμενα και live παρουσιάσεις από πρωταγωνιστές του έργου του και νέους σκηνοθέτες.
Κινηματογράφος Στέλλα, Τενέδου 34, Κυψέλη
Συμμετέχουν: Γιάννης Αγγελάκας, Αλέξης Αλεξίου, Μισέλ Βάλεϊ, Γιάννης Βεσλεμές, Αντώνης Κόκκινος, Αλέξανδρος Κωστόπουλος, Σταύρος Μαρκουλάκης, Στέλιος Μωραϊτίδης, Βίβιαν Παπαγεωργίου, Μάνος Παπαδάκης, Νίκος Πάστρας, Στέργιος Πάσχος, Γιώργος Τελτζίδης, Νίκος Τσεμπερόπουλος, Άγγελος Φραντζής, Χρήστος Χουλιάρας.
Εικαστικά / Σχεδιασμός πόστερ: Νίκος Πάστρας
Πρόγραμμα προβολών:
9.00 – DIRECTING HELL, του Χρήστου Χουλιάρα 79’
10.30 – Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΣΤΟΕΣ… 8’
10.45 – LACRIMAE RERUM 11’
11.00 – ΕΥΡΙΔΙΚΗ ΒΑ2037 105’
9.00 – SINGAPORE SLING 115’
11.00 – ΠΡΩΙΝΗ ΠΕΡΙΠΟΛΟΣ 108’
9.00 – ΓΛΥΚΙΑ ΣΥΜΜΟΡΙΑ 151’
11.30 – ΘΑ ΣΕ ΔΩ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ 110’
9.00 – Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΟΛΑ 120’
11.00 – THE ZERO YEARS 120’
9.00 – ΤΑ ΚΟΥΡΕΛΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΝΕ ΑΚΟΜΑ 110’
11.00 – ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΙΣ ΒΑΛΙΤΣΕΣ 120’
Εισιτήρια: γενική είσοδος 6ε, ημερήσιο εισιτήριο 8ε, κάρτα αφιερώματος 25ε
Αιρετικός, παρεξηγημένος, διαχρονικός και βαθιά καλλιτεχνικός ο κινηματογράφος του Ν.Ν. θα είναι εδώ για να μας ταξιδέψει αυτό το καλοκαίρι, στα σπίτια που ζουν και ερωτεύονται οι ονειροπόλες παρέες – τους ημιπαράνομους δρόμους, το κάθε παρόν και το κάθε μέλλον, τον πάνω, αλλά και τον κάτω κόσμο.
Με ένα έργο ξεχωριστό, ιδιοσυγκρασιακό, ο Ν.Ν. μεγαλώνει την παλέτα των αναπαραστατικών δυνατοτήτων με τρόπο που, ακόμα και σήμερα, δεν μπορεί να συσχετιστεί εύκολα με το έργο κάποιου άλλου Έλληνα σκηνοθέτη. Στον κόσμο του Ν.Ν. οι νεκροί μπορούν να αφήνουν τους τάφους τους και να περιφέρονται ανάμεσα στους ζωντανούς, ενώ τα όνειρα και οι εφιάλτες μιας γενιάς προβάλλονται σαν μια ονειρική αλήθεια που συχνά εναντιώνεται στην κανονικότητα. Με την αναπαράσταση μιας διαφορετικής ή εξωσυστημικής πραγματικότητας, ο Ν.Ν. στέκεται στις ρωγμές, εκεί “που για τους άλλους είναι κόλαση” και για μας “το σπίτι μας”, εκεί που το όραμα της ελευθερίας είναι κυρίαρχο, μια ελευθερίας που διατηρείται μέσω της παρανομίας και της αντίστασης ως τις μόνες δυνατότητες υπαρξιακής ή και φυσικής επιβίωσης. Στο πολύπτυχο σύμπαν του Ν.Ν. οι ήρωες του διεκδικούν την ελευθερία και την αυτοδιάθεση, και στη ζωή και στο θάνατο.
15 χρόνια μετά, ο θάνατος του δημιουργού πυροδοτεί σκέψεις για έναν κόσμο που μοιάζει να τελείωσε οριστικά μαζί του: τα χρόνια που μας χωρίζουν πια, μας βρίσκουν σε έναν εντελώς διαφορετικό τόπο. Σε μια περίοδο εντατικού αναστοχασμού και σημαντικών υπαρξιακών μετατοπίσεων, το έργο του Ν.Ν. γίνεται όχημα για να αναγνώσουμε τις αλλαγές πάνω στο έργο του, ή αλλιώς τις αλλαγές στα βλέμματα μας. Πώς μας αφορά ξανά ο Ν.Ν. και με ποιόν τρόπο;
Οι οχτώ μεγάλου μήκους ταινίες του Ν.Ν. χωρίζονται σε δυο ολοκληρωμένες και μια ανολοκλήρωτη τριλογία. Η πρώτη τριλογία που ξεκινάει πρώτη, και ολοκληρώνεται τελευταία, με τίτλο: «Το σχήμα του εφιάλτη που έρχεται», μας τοποθετεί στο μέλλον και σε ένα απροσδιόριστο δυστοπικό και ολοκληρωτικό περιβάλλον, οικολογικής και κοινωνικής καταστροφής. Οι ταινίες που ανήκουν σ’ αυτήν την τριλογία είναι η Ευρυδίκη 2037, που γυρίζεται το 1975, η Πρωινή Περίπολος που γυρίζεται το 1987 και τέλος, το The Zero Years το 2005.
Η δεύτερη τριλογία έχει τίτλο «Όχι πια εδώ» και αφορά ένα αυτοαναφορικό παρελθόν και παρόν του σκηνοθέτη αλλά και της γενιάς του Rock and Roll στην Ελλάδα. Σ’ αυτή την τριλογία ανήκουν οι ταινίες: Τα Κουρέλια Τραγουδάνε Ακόμα (1979), η Γλυκιά Συμμορία (1983) και τέλος, Ο Χαμένος τα Παίρνει Όλα (2003).
Με τη σειρά τους, στην τρίτη ανολοκλήρωτη τριλογία ή το δίπτυχο: «Αυτοί που αγάπησαν ένα πτώμα» που αφορά μια υπερρεαλιστική ονειρική και σουρεαλιστική κινηματογραφική γραφή γύρω από τη νεκροφιλική εμοννή του σκηνοθέτη εντάσσονται οι ταινίες: Singapore Sling (1990) και Θα σε δω στην Κόλαση Αγάπη μου (1999).
«-Πού χρωστάς τις ταινίες σου;
-Στους φίλους μου που έχω χάσει χρόνια.
Τις χρωστάω επίσης σε μένα,
σ’ εκείνη την ατμόσφαιρα, σ’ εκείνη την εποχή,
σ’ εκείνα τα όνειρα, σ’ εκείνες τις προσδοκίες.
Και σε κάποιους τρελούς που εννοούν
να με περιμένουν και να με παρακολουθούν…»
