Άνθιμος & Λάνθιμος

Σ΄ ένα κόσμο, ευτοπικό, που ξεχειλίζει από δικαιοσύνη και ομορφιά, η ασχήμια και η καφρίλα θα μπορούσε να είναι ένα σενάριο που θα έσπαγε την πλήξη και την ανία της ευδαιμονίας.

Θα καταθέσω πρόταση στο κέντρο ανθελληνικού κινηματογράφου και στης Μαντόνας (Madonna Louise Veronica Ciccone) το μουνί για την χρηματοδότηση παραγωγής (κινηματογραφικού) σεναρίου ευτοπικού με μεγάλη όμως δόση (δοσολογία) queer γαυρίλας, για να σπάει η όλη ομορφιά και να αποδομείται η αποδομημένη αποδόμηση. Αποδόμηση στην αποδόμηση και μετά, πολύ μετά, στην μετά-μοδερνιά..κι όπου μας βγάλει. Ένα καλό σενάριο πρέπει πάντα να έχει ισχυρή δόση ετεροκανονικότητας, να ετεροκαθορίζεται από κάτι φασιστικό, βρωμερό και τρισάθλιο, για να δένει το γλυκό της προχώ προοδευτίλας και να πουλάει στον αριστεριστή και φιλελέρα καταναλωτή που πουλάει και την μάνα του για ένα στασίδι στο θέαμα και στο κόμμα.

Δεν ήρθαμε σε αυτή τη ζωή για να μείνουμε γαύροι. Οφείλουμε να εξελισσόμαστε. Πρώτα και κύρια για το δικό μας το καλό. Αν λοιπόν η κοινωνία το βάζει ως όρο, αν λοιπόν η κοινωνία σου δίνει ένα περιθώριο να μην είσαι γαύρος, το κάνει κατεξοχήν για σένα. Υπάρχει μια βαθιά χρηστικότητα στον εξαναγκασμό σε ανθρωποποίηση. Είναι ανθρώπινο, βαθιά ανθρώπινο. Στην εξελικτική πορεία της ανθρωπότητας εσύ δεν μπορείς να αντισταθείς.

Έτσι, και στο μετέωρο βήμα του αστακού, μόνος σου με τον εαυτό σου, θα έχεις την ευκαιρία να γίνεις άνθρωπος, να ενσωματωθείς. Χυμένος στα πέρατα της κενότητας και της αξεπέραστης φαυλότητας, θα γευτείς ηδονές και πόνους, χωρίς να ματώσεις στ΄ αλήθεια, χωρίς να πονέσεις στ΄ αλήθεια, για 30 μέρες και νύχτες, θα έχεις τις ευκαιρίες σου να υποδυθείς διάφορους ρόλους. Θα γίνεις ο ρόλος.

Μπορείς να προσπαθήσεις να ξεγελάσεις το διάβολο, να γευτείς την απόλυτη ελευθερία του κτήνους, της σαύρας, του αετού. Όμως, την 31 μέρα, και πριν την αυγή της, πρέπει να έχεις ανακαλύψει τι είναι ο άνθρωπος, πρέπει να είσαι άνθρωπος. Η δοκιμασία είναι σκληρή, πολύ πιο σκληρή απ΄ όσο δείχνει, αφού απαιτεί σε 30 μερόνυχτα συμβατικού χρόνου να λύσεις φιλοσοφικά «μυστήρια» αιώνων.

30 μέρες με τον εαυτό σου, απόλυτα κυρίαρχος, χωρίς αυταπάτες και φραγμούς, χωρίς καθρέφτες και παραμορφωτικά κάτοπτρα.

Αντέχεις;;;

Κι αν δεν αντέχεις, στ΄ αρχίδια μας.

Δεν υπάρχει χώρος και χρόνος για άλλο χαμένο ρομαντισμό. Η ανθρωπότητα οφείλει να επιστρέψει στο μέλλον της.

Πρέπει να γίνεις άνθρωπος, μαλάκα.

Αν δεν γίνεις μόνος σου θα σε κάνουμε με το ζόρι. Θα σε πετάξουμε στη (νέα) ζωή χωρίς κανένα εφόδιο, γυμνό και απροστάτευτο, χωρίς έλεος.

Ο δικός μου κινηματογράφος είναι σούπερ – ντούπερ μετά μεταμοντέρνος. Αρνείται να υπηρετήσει στυλιστικά κλισέ να ενσωματωθεί σε φόρμες και κανόνες. Δεν προσπαθεί να είναι μπάχαλο, είναι αβίαστη μαλακία, επιμελώς ατημέλητος, το απόλυτο λάθος που συναντάει το άπειρο τίποτα για να γίνει το τέλειο μηδέν. Γιατί μόνο το μηδέν μπορεί να είναι το τέλος κι εγώ ο ψυχοπαθής δημιουργός που συμπυκνώνει όλα τα κλισέ και τους αστικούς μύθους. Ο τέλειος «τρελός» που τα άσυλα όλου του κόσμου έχουν εξορίσει.

Το τέλειο έγκλημα που ποτέ δεν θα εγκληματήσει.

Είμαστε οι esthète που εγκαταλείπουν την υψηλή τέχνη και την δημιουργία στους ΝΑΖΙ, στον Αγιατολάχ, στον Στάλιν, στον Κεμάλ, στον Κιμ κ.ά. σπουδαίους καλλιτέχνες. Εμείς απλά γράφουμε σενάρια. Έχουμε το δικαίωμα να μην έχετε κανένα δικαίωμα γιατί είστε ανθρώπινοι, βαθιά ανθρώπινοι.

---

ΥΣ. Εύχομαι στους Γιώργο Λάνθιμο και Ευθύμη Φιλίππου να λάβουν το Όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου. Δεν ειρωνεύομαι και δεν trollάρω, και εκλιπαρώ να με πιστέψει και ο τελευταίος θαυμαστής (τους).

Θα είναι μια (χρυσή) ευκαιρία για όλο το κουλτουριάρικο κοπάδι να την πει σε μας τους κακεντρεχείς και κομπλεξικούς της πλέμπας. Στα δικά μας λιβάδια έχει άπλετο χώρο και βάθος απροσμέτρητο για να φιλοξενήσει ακόμα και μητροπολιτικούς βόθρους.