Πειναλέων (ο τρεφόμενος ανεπαρκώς…)

Απόγευμα 5 και 23΄ (λεπτά), 5 του Μάη του 1960 και κάτι, ήρθα σε αυτόν τον κόσμο.

Χρόνια σκληρά χωρίς internet και 4g κινητή τηλεφωνία!

Το «αυτοκίνητο» του πατέρα μου τα χρόνια εκείνα, ήταν μια βοϊδάμαξα τριφυλλοκίνητη!

Από εκεί μάλλον έμεινε και η αγάπη μου για το Τριφύλλι. *

Παιδικά χρόνια γεμάτα περιπέτεια. Παιχνίδια με τους συνομήλικους, «καμπόιδες» και «ινδιάνοι» μέσα στις βουζιές ** του χωριού.

Τα καλοκαίρια ξεκινούσαν με πρωινό μια φέτα ψωμί με ζάχαρη κι από πάνω νερό, για να συγκρατεί τη ζάχαρη και συνεχίζονταν με παιχνίδι, έως αργά το απόγευμα.

Όσοι δεν είχαν παπούτσια ήταν οι ινδιάνοι και οι «έχοντες» οι καουμπόηδες!

Το όνειρο μου να παίξω μια φορά τον σερίφη δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Ήμουν πάντα Apache ή Sioux!

Μετά το ολοήμερο παιχνίδι, η επιστροφή στο σπίτι, ήταν το καλύτερο, αφού η πείνα είχε αρχίσει να “θερίζει” και το σπίτι μοσχοβολούσε από τη μυρωδιά του μαγειρεμένου φαγητού.

Όταν για κάποιο λόγο η παρέα δεν μαζεύονταν για παιχνίδι, η χαρά μου ήταν να «βοηθώ» τη μάνα μου να μαγειρέψει.

Μεγαλώνοντας αναζήτησα την τύχη μου μακριά από τη γενέτειρα μου.

Έγινα «εργαζόμενος ενήλικας», αλλά το σχόλασμα για μένα πάντα σήμαινε ότι θα πάω σπίτι να ανακατευτώ με τα αρώματα και τα μπαχαρικά και να φτιάξω το «πιάτο της ημέρας» μου!

Αυτό που άρχισε από αγάπη για τη μητέρα μου που την παρακολουθούσα όταν μαγείρευε, έγινε στην συνέχεια ο ερωτάς μου!

Τα απλά καθημερινά φαγητά του χωριού, αλλά και γεύσεις ξένες προς την καθημερινότητα μας, συνδυασμοί υλικών και «πειραματισμοί», έγιναν καθημερινή συνήθεια. . . . Κι αυτό που ήταν για μένα και τους φίλους μου ήρθε η «κρίση» να το αναδείξει σε εργαλείο απασχόλησης και βιοπορισμού.

Μετανάστης πλέον, μάγειρας σε εστιατόριο με γερμανική κουζίνα, μαθαίνω τον κόσμο να τρώει και κάτι διαφορετικό! Με μπαχαρικά και μυρωδικά σαν της πατρίδας μας, αλλά και με ιδέες από άλλες πατρίδες!

Μικρά και μεγάλα «μυστικά» της κουζίνας θα τα μοιραστώ μαζί σας!

Αυτό το τελευταίο, είναι καλό για δημιουργία εντυπώσεων!

Στην πραγματικότητα θα μοιραστώ όσα έμαθα με αγάπη και υπομονή και με την ελπίδα ότι κάποιοι από εσάς, ακολουθώντας τις οδηγίες μου (ή και «παρεμβαίνοντας» σε αυτές…) θα ευχαριστηθείτε ένα καλομαγειρεμένο φαγητό!

Καλώς βρεθήκαμε ! ! !


*  Τριφύλλι: Σύμβολο της ομάδας του Παναθηναϊκού.

**  Βουζιά: Η λατινική ονομασία του βοτάνου είναι SAMBUCUS ebulus (Σαμούκος ο έβουλος) και ανήκει στην οικογένεια των Καπριφολιϊδών. Στη χώρα μας το συναντούμε με τις ονομασίες βουζιά, ράγαλο, ασσιές, βούσσες, φρουσκλιά, ζαμπούκος, σαμπούκος, βρωμούσα, βουζουλιά, αβουγιά, αβυζιά, χαμαιάκτη.

|> Γιώργος Τσιμόπουλος

Δείτε Επίσης

Η θεία μου, Λίλυ Παπαγιάννη

Μια σκόρπια, σαν τις αναμνήσεις της αγάπης, εκδρομή που έκαναν παρέα η μεγάλη Λίλυ και η μικρή Λίλυ. Ένας προβολέας στο μαγικό πλάσμα που υπήρξε η Λίλυ Παπαγιάννη. | Λίλυ Παπαγιάννη

error: Το περιεχόμενο προστατεύεται !!!