Τι ακριβώς φοβάσαι; Ένα ροζ τρίγωνο;

Ο πρόλογος με μια σκηνοθεσία

Βαθιά συντηρητική και μικροαστική η νεο-ελληνική κοινωνία. Φουσκώνει από υπερηφάνεια για τον αρχαίο πολιτισμό της που έδωσε τα φώτα στας Ευρώπας αλλά παραβλέπει το Σωκράτη που ορεγόταν το νεαρό Αλκιβιάδη λουόμενο. Καθιερώνει διεθνές έτος για τον Καβάφη αλλά ο καθηγητής στο σχολείο ξεροβήχει αναφέροντας το μικρό αυτό «κουσούρι»….Συγχωρεί τον Ελληνάρα που κερατώνει τη γυναίκα του και παραμελεί τα παιδιά (στο κάτω – κάτω είναι άντρας) αλλά στιγματίζει ένα ομοφυλόφιλο αγόρι…Κατακρίνει την υιοθεσία παιδιού από ομοφυλόφιλο ζευγάρι αλλά το προσπερνάει όταν αυτό ζητιανεύει στα φανάρια ή το εκδίδουν σε μία χώρα υποανάπτυκτη. Εδώ ισχύει η φράση «του έδειχνα το φεγγάρι και κοίταζε το δάχτυλο μου». Τι ακριβώς φοβάται μια ομοφοβική κοινωνία; Τίποτα περισσότερο από να κοιτάξει βαθιά μες στα σωθικά της. Φοβάται μήπως αυτά είναι άδεια. Φοβάται να αντιληφθεί τις ενδόμυχες επιθυμίες της . Φοβάται την απόλαυση χωρίς τιμωρία.

Το παραμύθι της πλάνης.

Και το παραμύθι ξεκινάει με τον Αδάμ και την Εύα που περιφέρονταν στην άγνοια του Παραδείσου. Μετά δάγκωσαν τη Γνώση, ένιωσαν την απόλαυση μετά την παρότρυνση του φιδιού ( όλως τυχαίως φαλλικό σύμβολο ), ντράπηκαν να τους δει γυμνούς ο Θεός και εξέπεσαν, όπως ο Εωσφόρος που αμφισβήτησε, απ’ την άνυδρη μακαριότητα. Φευ! Το ιδανικό παραμύθι για να χειραγωγήσεις τις μάζες! Το ανθρώπινο σώμα καλύφθηκε απ’την κορυφή μέχρι τα νύχια και η σεξουαλική επαφή νομιμοποιήθηκε μόνο ως μέσο διαιώνισης του είδους. Ούτε λόγος για απόλαυση! Η απόλαυση συνδέθηκε με την αμαρτία, προπάντων η σεξουαλική. Πόσο μάλλον η ομοφυλοφιλική επαφή που δεν αποσκοπεί στην αναπαραγωγή αλλά στην ηδονή ή τη συναισθηματική εγγύτητα ή και τα δύο μαζί. Κάπου εδώ συντελέστηκε ένα μεγάλο έγκλημα κατά του Ανθρώπου. Τον χώρισαν από το σώμα και τη φύση του. Του είπαν να ελέγχει το αλάνθαστο εργοστάσιο ορμονών που του προίκισε η φύση για να ξεχωρίσει απ’τα ζώα, να ρουφήξει η ψυχή το σώμα και να εξαϋλωθεί τελικά αποκομμένος απ’τις τρεις υποστάσεις του. Μόνο που ο Άνθρωπος είχε διαχωριστεί απ’τα ζώα ήδη απ’ την αρχαιότητα. Τα παραμύθια πάντα έχουν μεγάλη ισχύ. Η δαιμονοποίηση της ερωτικής απόλαυσης συμπύκνωνε το τεράστιο μίσος των πολέμιων της που απέδειξαν τελικά ότι τα ζώα είναι τελικά καλύτερα απ’τον υπ-άνθρωπο. Απ’το κυνήγι των μαγισσών, το ροζ αστέρι των ομοφυλοφίλων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τη βάναυση μεταχείριση των γυναικών στα φονταμενταλιστικά μουσουλμανικά κράτη (δεν αναφέρω καν τους ομοφυλόφιλους…εκεί τους θανατώνουν) μέχρι την έμμεση περιθωριοποίηση των τελευταίων απ΄την κοινωνική ζωή η μισαλλοδοξία απέναντι σε ανθρώπινες ιδιαιτερότητες έχει αποκτηνωθει παντελώς.

Όταν το παραμύθι δεν έχει καλό τέλος.

Φαντάζεστε σήμερα ένα ζευγάρι ομοφυλόφιλων να περπατάει στο δρόμο χέρι – χέρι;;; Σωρηδόν εγκεφαλικά, κοροϊδίες και δε θέλω να πάει ο νους μου σε κάτι χειρότερο. Αναρωτηθήκατε ποτέ την εσώτερη ανάγκη ενός άντρα ή μιας γυναίκας να πιάσει το χέρι του/της συντρόφου του/της στο δρόμο και να μην το κάνει για να αποφύγει την κοινωνική κατακραυγή; Αναρωτηθήκατε γιατί είμαστε βαθειά υποκριτές; Μας σοκάρει η θέα ενός ομοφυλόφιλου ζευγαριού αλλά τρώμε βραδινό βλέποντας τους νεκρούς ενός πολέμου στις ειδήσεις ή τρέχουμε γονυπετείς στις εκκλησίες και κάνουμε βαθειές μετάνοιες στα είδωλα μας. Πόσοι, ειδικά στις επαρχίες, κρύβουν την προτίμηση τους για να μην υποστούν συνέπειες και ζουν ζωές σκιώδεις για να μη μολυνθεί η αγία ελληνική οικογένεια. Και πόσοι επιλέγουν να γίνουν καρικατούρα του εαυτού τους για να ενταχθούν «κάπως» στο κοινωνικό σώμα.

Επίλογος:

Και το ροζ τρίγωνο;;;

Χιλιάδες ομοφυλόφιλοι θανατώθηκαν στα ναζιστικά στρατόπεδα, χιλιάδες εξευτελίζονται σήμερα από νεο-ναζιστικές οργανώσεις (π.β. Ρωσία) ή άλλους ομοφοβικούς “συνανθρώπους” τους. Και η δικαίωση αυτών των ανθρώπων; Η περιφρούρηση του δικαιώματος της τιμής και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας;

Και η αποδοχή;;

Η αγάπη δεν είναι εικόνισμα σε εκκλησία, ούτε φράση στο Κοράνι, ούτε κανόνας, ούτε νόμος. Είναι η οικουμενική αλήθεια, η δύναμη που ωθεί τον άνθρωπο να σεβαστεί το άγραφο δίκαιο που υπαγορεύει την ισότητα ανάμεσα σε όλα τα ανθρώπινα όντα. Αυτό που όλες οι φυλές, όλες οι θρησκείες όλων των εποχών σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της γης την θεοποίησαν ως κινητήριο έρεισμα του κόσμου.