ART-io η τέχνη του βίου
Είχα την τύχη να δω την facebookική σημείωση του Απόστολου Παππά στον τοίχο του Θοδωρή Μαραγκουδάκη ως δημόσιο post (αναδημοσίευση). Αναζήτησα το προφίλ του συγγραφέα και του έκανα πρόσκληση facebookικής φιλίας. Του ζήτησα την άδεια να αναδημοσιεύσω την σημείωση (post) αφού είναι ορατή μόνο στους facebookικούς φίλους του και μου την έδωσε μετά χαράς (gladly). Μετά (στο τέλος της ανάρτησης) την αναδημοσίευση του κειμένου ενσωματώνω την δημοσίευση του Θοδωρή Μαραγκουδάκη, που είναι δημόσια. Η σημείωση του Απόστολου Παππά είναι ορατή μόνο σε φίλους, όπως προ είπα..
10 Μικροί Αλεξανδρήδες (Ένα Ευχαριστώ στον Αλέκο)
Το σκηνικό από παιδικούς φιλικούς αγώνες ξιφασκίας, στην αίθουσα ξιφασκίας του ΟΑΚΑ, πριν λίγα χρόνια.
– Συγγνώμη κυρία, επιτρέπεται οι προπονητές να είναι δίπλα στις πίστες και να δίνουν οδηγίες; Τι είναι εδώ, ποδόσφαιρο, η μπάσκετ;
– Ναι κύριε, επιτρέπεται (ενοχλημένη)
– Μάλιστα, είναι δηλαδή σαφής ο κανονισμός, και μπορούν να είναι στην πίστα, σε απόσταση αναπνοής από τους αθλητές και να τους καθοδηγούν; ΟΚ, θα το δω μόνος μου στους κανονισμούς
– Μα κύριε, δεν με πιστεύετε, είμαι 30 χρόνια προπονήτρια ξιφασκίας
– Σας πιστεύω, αλλά πάω στον επόπτη των αγώνων, να το τσεκάρω. Αν όμως με εμπαίζετε, να ξέρετε ότι είναι ντροπή. Και είναι δυο φορές ντροπή, επειδή ασχολείστε με ΠΑΙΔΙΑ
Τώρα θα μου πείτε, τι σχέση έχει ο Αλέκος με αυτό; Άμεση. Πολύ άμεση. Γιατί τις τελευταίες δεκαετίες, ειδικά από αυτή των 90ies, οχι μόνο ο μέσος γαύρος, αλλά ο μέσος Έλληνας γαλουχήθηκε από μικρό παιδί, με το ήθος, τις αξίες και τα ιδανικά του Αλέκου. Το πως θα γκερδάω ΕΓΩ, εις βάρος των ΑΛΛΩΝ, με κάθε μέσο. Ο τρόπος δεν έχει καμιά σημασία. Και όχι απλά δεν έχει σημασία, αλλά όσο πιο αθέμιτος, όσο πιο ανήθικος είναι ο τρόπος, τόσο πιο μάγκας και άξιος είμαι. Γιατί; Γιατί έτσι, ΝΑΟΥΜ. Να γκερδάω, ρε. Whatever that is. Διακρίσεις, φήμη, λεφτά. Κυρίως ΛΕΦΤΑ. Αυτό ήταν και το μέτρο της καταξίωσης. Να σαι επιτυχημένος, να χεις ΛΕΦΤΑ. Λεφτά, μαλάκα μου.
Και κάπως έτσι, ο Αλέκος έκλεβε τα μΠρωταθλήματα, το αλεκο-αφεντικό σου κλεβε το νόμιμο μισθό και τις εισφορές, ο αλεκο-πολιτικός έκλεβε το δημόσιο χρήμα, ο εργολάβος του δημοσίου τα μάσαγε, ο αλεκο-έμπορος όπλων τα κονόμαγε, ο αλεκο-enterpreneur ξεκοκάλιζε τα ΕΣΠΑ, ο αλεκο-γιατρός τσέπωνε τα φακελάκια, ο αλεκο-εφοριακός έκανε τα στραβά μάτια με το αζημίωτο, και ο αέναος φαύλος κύκλος του αμοραλισμού και της διαφθοράς συνεχιζόταν, με τις βαλίτσες με τα γκαφρά να πετάνε σαν F-16 πάνω απ τα κεφάλια μας, για να καταλήξουμε σήμερα εδώ που καταλήξαμε.
Και τι μας λέει ο Αλέκος; Μας λέει πως φυσικά και ΔΕΝ έχει σημασία το πως τα καταφέρανε όλοι αυτοί, σημασία έχει ότι καταφέρανε, πετύχανε. Εις βάρος όλων των υπολοίπων. Ο Αλέκος εις βάρος του Λυμπερόπουλου, το αφεντικό σου εις βάρος σου, και ου το καθεξής. μΠρωταθλήματα, φήμη, διακρίσεις, λεφτά, Salon de Bricolage, Myykooonoooos. Και κάτσε εσύ μαλάκα Λυμπερόπουλε και προπονήσου, κάτσε εσύ μαλάκα βιοπαλαιστή και ταλαιπωρήσου για το μεροδούλι – μεροφάι. Και ξέρεις κάτι ; Έτσι είναι, και άμα είσαι μάγκας, κάντο κι εσύ, ναουμ. Αφού δεν το κανες, είσαι βλάκας, και θα σου κουνάω και δάχτυλο από πάνω, ως κήνσορας της …ηθικής.
Έτσι ακριβώς έχει η κατάσταση, άνθρωποι. Και ο Αλέκος μας την έδειξε, με αρκετή γλαφυρότητα, σε όλο της το μεγαλείο. Και θα θελα να τον ευχαριστήσω δημόσια, γι αυτό. Γιατί έδωσε στα παιδιά ένα μάθημα ζωής.
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΑΛΕΚΟ…!
Για την με την αισχρή και κυνική σου ομολογία, έδειξες στα παιδιά τι … Αλέκους θα έχουν να αντιμετωπίσουν. Γιατί Αλέκους, δε θα βρουν μπροστά τους μόνο στο γήπεδο, αλλά και στο σχολείο, στο Πανεπιστήμιο, στο στρατό, στη δουλειά τους. Αλέκους που θα τους κλέβουν, ή θα επιχειρούν να τους κλέψουν το δίκιο και τον ιδρώτα τους. Και θα πρέπει να αποδεχτούν την ύπαρξη των Αλέκων. Χωρίς κλάψες. Γιατί έτσι είναι η κοινωνία. Και ταυτόχρονα, ενώ θα πρέπει να παραμείνουν αναλλοίωτοι, να κρατήσουν τις ψυχούλες τους ΚΑΘΑΡΕΣ, να μην καταντήσουν κι αυτά… Αλεξανδρήδες, θα πρέπει να μάθουν να αντιμετωπίζουν τους Αλέκους.
ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ και με ΠΥΓΜΗ. –
