Αντι-ορθοδοξισμός..

Η εθνική ταυτότητα όπως την γνωρίζουμε και την εννοούμε είναι μια νεωτερική κατασκευή, αλλά αυτό δεν την καθιστά λιγότερο πραγματική οντότητα, εφόσον τα πάντα στην ανθρώπινη κοινωνία είναι κατασκευές.

Υπάρχει ωστόσο μια υπερεκτιμημένη και υπερτονισμένη διάκριση ανάμεσα σε μια ταυτότητα που φαίνεται να δημιουργείται από τα “πάνω” από την ταυτότητα που φαίνεται να δημιουργείται από τα “κάτω”.

Για να είμαι άλλη μια φορά σύντομος, θα σας πω μια και καλή ότι αυτή η διάκριση είναι ψευδής έτσι τουλάχιστον που μας παρουσιάζεται συνήθως.

Η οντολογική αξία μιας ταυτότητας που δημιουργείται εκ του “άνω” και αυτή που σχετίζεται με την δημιουργία ταυτότητας εκ του “κάτω”, είναι η ίδια.

Η δημιουργία της “ταυτότητας” ενός έθνους ή μιας γενολογικής συλλογικοποίησης του ανθρώπινου υπαρκτού εντάσσεται πάντως σήμερα στην κατηγορία του δημιουργούντος “άνωθεν”, όπου όμως αυτό το “άνωθεν” δεν είναι σημείο, προϊόν ή αποτέλεσμα μόνον των αρχουσών τάξεων ή ελιτ, παρά το γεγονός πως αυτές έχουν εκ της θέσεώς τους περισσότερες δυνατότητες για να το πράξουν αυτό.

Το ζήτημα τεθέν σε απλούς όρους παρουσιάζεται ως ερώτημα:

Ποιά είναι η ταυτότητα που θέλουμε τώρα και στο μέλλον να έχουμε;

Η επιλογή νέας ταυτότητας περιέχει ένα στοιχειώδες βαθμό συνέχισης του παρελθόντος από το οποίο θα εξέλθει και θα προέλθει, αλλά δεν υπάρχει καμμία απόλυτη δέσμευση, ο δρόμος της ανθρώπινης δημιουργίας είναι πάντα ανοιχτός σε ανακατασκευές, αναθεωρήσεις αλλά και σε αναβιώσεις παλαιών θαμμένων ταυτοτήτων που μπορούν να αποτελέσουν ένα αναπάντεχο ανθεκτικό υλικό (ένα από τα θεμελιακά υλικά) για μια νέα ρηξικέλευθη και νέα ριζική ταυτότητα.

Που το πάω;

Το πάω στο κουκούλι του θανάτου που μας έχουν φορέσει και μας πεθαίνει και μας πνίγει, και αυτό το κουκούλι του θανάτου είναι ο ορθόδοξος χριστιανισμός και η υβριδική και άσχημη κουλτούρα του «ελληνοχριστιανισμού», η οποία έχοντας παραμείνει βαθέως κυρίαρχη στο σώμα του έθνους, ακόμα και εκεί που δεν το βάζει ο νους σου, εμποδίζει την ανάδυση μιας νέας κυριαρχικής και ανοιχτής ελληνικής ταυτότητας και αποδιώχνει τους νέους σε έναν λυτρωτικό και οξυγονούχο μηδενισμό, για να ζήσουν τουλάχιστον χωρίς τα ορθόδοξα σάβανα.

Πραγματικά ο σουνιτικός ισλαμισμός είναι ίσως το μοναδικό αντιπαθέστερο πράγμα αυτή τη στιγμή στην ευρύτερη περιοχή, αλλά αυτό δεν εμποδίζει την ανάδυση της αηδίας μας πλέον όταν αναλογιζόμαστε ότι αυτό το τερατώδες τίποτα της Ορθοδοξίας έχει σαβανώσει έναν λαό σαν τον δικό μας.

Κατά κάποιο τρόπο για να αναπνεύσει και το απελευθερωτικό κίνημα του αθεϊσμού είναι αναγκαία μια ειδική καταστροφή και μια ειδική κριτική του Ορθοδοξισμού.

Η Ορθοδοξία είναι μια λατρεία θανάτου, χωρίς καν ένα κάποιο στρεβλό ηρωικό περιεχόμενο.

Είναι υπεύθυνη για κάθε στρατηγική ήττα του έθνους και του γένους μας, αλλά και διαφόρων φαινομενικά άσχετων (με αυτήν) κινημάτων μέσα στον τόπο.

Μπορεί να φαίνονται υπερβολικά όλα αυτά που σας λέω αλλά κρατήστε τουλάχιστον το τελευταίο:

Αν δεν βγάλουμε αυτό το κουκούλι θα πεθάνουμε σαν λαός.

Αυτό τον θάνατο δεν πρόκειται να τον ακολουθήσω ούτε σαν «εθνικιστής»..

|> Ιωάννης Τζανάκος

Η συνεργασία του Ιωάννη Τζανάκου με το art-io και τον ασπάλακα έχει λήξει οριστικά και αμετάκλητα. Από τον Χειμώνα του 2018

Δείτε Επίσης

Το «Ζάρι»… της Σαπφούς Παπαντωνοπούλου

Το «Ζάρι» ως κοινωνικοπολιτικό αντι-αποικιακό σχόλιο | της Σαπφούς Παπαντωνοπούλου

error: Το περιεχόμενο προστατεύεται !!!