ART-io η τέχνη του βίου
Πριν 4-5 χρόνια σε ένα πάρτι μια πολύ ωραία φίλη έφερε στην παρέα για πρώτη φορά τον κολλητό της. Έκανε «μπαμ» από την αρχή ότι ήταν κουνιστός, θηλυπρεπής και θηλύγλωσσος· ιδανικός όμως για παρέα, χιουμορίστας και ετοιμόλογος. Κάποια στιγμή προς το τέλος, ήρθε η συζήτηση σε ένα θέμα θρησκευτικού δικαίου για την Εκκλησία· τότε ο κολλητός της πετάγεται και μας αφήνει άφωνους, νουθετώντας μας: «μακριά τα παιδιά σας από την Εκκλησία για να μην καταντήσουν σαν και μένα». Η ειλικρίνειά του για το «κουσούρι» που του άφησε ένας «δεσπότης» του «πούστευε και μη, ερεύνα!», όταν ήταν πιτσιρικάς, λύγιζε συναισθηματικά και τον πιο κυνικό (δεν είναι στις προθέσεις μου να αδικήσω τόσους και τόσους θαυμάσιους ιερείς ή την ίδια την Εκκλησία, αλλά ότι υπάρχει πρόβλημα υπάρχει).
Αν και πολλοί ξεχειλίζουμε από θυμό με όλη αυτή την διαφήμιση και τον εξωραϊσμό της ομοφυλοφιλίας από τα ΜΜΕ, δεν μας φταίνε σε τίποτε οι ομοφυλόφιλοι· όπως και αν κατέληξαν στο πρόβλημα το οποίο αιμορραγεί την ψυχή τους. Δεν είναι μόνο ο εκλεκτός φίλος, που τυχαία γνώρισα, συνειδητοποιημένος για το θέμα του, αλλά και πολλοί άλλοι. Επί παραδείγματι, ο γνωστός ομοφυλόφιλος Μίλος Γιαννόπουλος στην Αμερική, πρόσφατα δήλωσε πως αυτά που ζητάει η LGBT «κοινότητα» δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτά από καμιά κοινωνία· έπεσαν να τον «φάνε» όλα τα ΜΜΕ κατηγορώντας τον ως παιδεραστή. Γνωστό ομόφυλο ζευγάρι Ιταλών μόδιστρων που δήλωσε πως είναι εναντίον της υιοθεσίας παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια (προτιμούσαν την απουσία πατρικού προτύπου από την απέλπιδα διαστρέβλωσή του) διασύρθηκε από τα ΜΜΕ και ο Έλτον Τζον ζήτησε να σταματήσει ο κόσμος να αγοράζει ρούχα από αυτούς. Ουδείς, από δημόσια πρόσωπα, τολμάει πλέον να μιλήσει για όσα συμβαίνουν στο θέμα της Gay προπαγάνδας. Ουδείς. Όποιος τολμήσει να αρθρώσει ακόμη και επιφύλαξη —είτε είναι ετεροφυλόφιλος, είτε ομοφυλόφιλος— θα καταστραφεί επαγγελματικά και κοινωνικά από τα ΜΜΕ ή από την βροχή μηνύσεων για «ρητορική μίσους».
Γιατί όμως η διεθνής «Liberal Elte» (ο όρος ανήκει στον Αμερικανό Δημοκρατικό Μπέρνι Σάντερς) που ελέγχει οφθαλμοφανέστατα όλα τα δυτικά ΜΜΕ (η ομοιομορφία τους είναι δυστοπική) έχει τέτοια εμμονή με την ομοφυλοφιλία; Δεν είναι θέμα χρημάτων· οι ηγεσίες όλων των ελίτ ιστορικά ήθελαν να αλλάξουν τον κόσμο· είχαν μεταφυσικούς σκοπούς — όχι οικονομικούς. Στην προκειμένη περίπτωση ο σκοπός τους για αυτούς είναι αγαθός, η δημιουργία ενός νέου ΕΙΡΗΝΙΚΟΥ κόσμου μετα-ανθρώπων: α-νέραστων, α-νόητων, «sex and the city» τύπων, που δεν υπήρξαν ποτέ πριν· χωρίς εθνική ή ταξική συνείδηση, δηλαδή απολιτίκ, που θα ψηφίζουν κάθε 4 χρόνια τους υποψήφιους που αυτοί θα προτείνουν από τα ΜΜΕ· και με μόνη αγωνιστική έγνοια τους πως να πληρώνουν λογαριασμούς. Καταλύτης για αυτή την ειρηνική κοινωνική ουτοπία είναι η μετάβαση από την πατριαρχία στην μητριαρχία, διότι θεωρείται πως η ανδρική επιθετικότητα ευθύνεται για τους πολέμους (σε αυτό δεν έχουν άδικο!). Στρατηγικά αυτό μεταφράζεται ως εξής: από την μία, υποσκάπτουν το πρότυπο του λεβέντη άνδρα με τον εξωραϊσμό της ομοφυλοφιλίας· και από την άλλη, ενισχύουν το πρότυπο της δυναμικής και ανεξάρτητης γυναίκας. Οι τακτικές κινήσεις αφορούν την καθημερινότητα των ΜΜΕ: συνεχείς ψυχολογικές επιχειρήσεις (ειδήσεις, εκπομπές, ταινίες, άρθρα) φτιαγμένες από διεπιστημονικές ομάδες, με τις ψυχολογικές τεχνικές των διαφημιστών.
Σε αντίθεση με την ηγεσία της «Liberal Elite», οι αξιωματικοί τους από κάτω έχουν προφανώς οικονομικά κίνητρα (λ.χ. δημοσιογράφοι, celebrities). Αρκετοί «χρήσιμοι ηλίθιοι» στρατιώτες (λ.χ. θεατές, αναγνώστες) που ακολουθούν, παίζουν τον σημαντικό ρόλο των αφελών νεοπουριτανών, που αναζητούν αμαρτωλούς «ρατσιστές», «σεξιστές», «ομοφοβικούς» για να τους επαναφέρουν στον δρόμο της Μαντόνα και της Ατζελίνα Τζολί. Αυτοί, οι τελευταίοι, αναπόφευκτα δεν πρέπει να καταλαβαίνουν για το τι παλεύουν (λ.χ. μια νεφελώδη μεταμοντέρνα άποψη για τα ατομικά δικαιώματα)· έτσι γινόταν πάντα με τους στρατιώτες στην ιστορία και θα γίνεται στο διηνεκές.
Μέχρι πριν λίγα χρόνια, δεν φαινόταν πουθενά φως· σκέτη απελπισία. Ευτυχώς όμως την ιστορία την κυβερνά το απρόοπτο: η «Liberal Elite» έπεσε έξω στους λογαριασμούς της με το διαδίκτυο, γιατί δεν ελέγχεται· ειδικά τα κοινωνικά δίκτυα, στα οποία ο κόσμος υποψιάζεται τις πραγματικές κοινωνικές τάσεις (αλλιώς ο καθένας μας θα πίστευε ότι είναι ο τελευταίος straight). Το διαδίκτυο σκοτώνει τους χουντοφιλελεύθερους, όπως το κανόνι σκότωσε τους φεουδάρχες και η τυπογραφία τους θρησκόληπτους.
Οι Αμερικανοί μας έσωσαν, μια φορά, από τους ναζί που αμαύρωσαν το πνεύμα· μας έσωσαν, δεύτερη φορά, από τους κομμουνιστές που ισοπέδωσαν την ισότητα· θα μας σώσουν, και τρίτη φορά όπως φαίνεται, από τους χουντοφιλελεύθερους που φιμώνουν την ελευθερία.
ΥΓ. Η φωτό είναι από το New York Gay Pride 2016, παρατηρήστε πως το αγοράκι είναι σκουρόχρωμο, μάλλον υιοθετημένο από κάνα Πακιστάν και εκπαιδευμένο . . . να φιλάει στο στόμα.
