rock and roll can never die

Αν αξιωθώ να κάνω κάποτε κινηματογράφο, κάποιο κνώδαλο που νομίζει ότι είναι δημοσιογράφος θα με ρωτήσει: ποια ή ποιες ταινίες άλλων θα θέλατε να είχατε κάνει εσείς;

Χωρίς περιστροφές θα απαντούσα: Την «Άγρια Συμμορία» (The Wild Bunch) του Sam Peckinpah και την «Γλυκιά συμμορία» του Νίκου Νικολαΐδη. Είναι αρκετές οι ταινίες που θα ήθελα να έχω δημιουργήσει εγώ αλλά περιορίζομαι σ´ αυτές τις δύο για ευνόητους λόγους.

Ο Νίκος Νικολαΐδης είχε θράσος, απέραντο θράσος, και γι´ αυτό η σχέση μου με αυτόν παραμένει εξωφρενικά παθολογική. Δεν θα μάθω ποτέ αν τον αγάπησα ή τον μίσησα περισσότερο, μέσα από το έργο του. Ο Νικολαΐδης με απασχόλησε πάντα σαν κινηματογραφιστής, ήταν και είναι ταινίες, για μένα… Το «Μια Στεκιά Στο Μάτι Του Μοντεζούμα» δεν το τελείωσα ποτέ. Δεν συμπαθώ ιδιαίτερα την πεζογραφία αλλά λατρεύω την ποίηση.

Ο κινηματογράφος είναι οπτικοακουστική ποίηση. Οι εικόνες, οι ήχοι, οι μυρωδιές και οι αισθήσεις των ταινιών του Νικολαΐδη θα μείνουν για πάντα στην μνήμη μου, ακόμη και αν το σελιλόιντ (celluloid) καταστραφεί στην κόλαση.

Έφυγε, για άλλες δημιουργικές σφαίρες, σαν σήμερα: Τετάρτη (τότε) 5 Σεπτεμβρίου του 2007, σε ηλικία 68 ετών.

rock and roll can never die


Περισσότερες πληροφορίες στο www.nikosnikolaidis.com & περισσότερα video στο κανάλι του  ΥouΤube

> e-demon

|> VirtùDaimon

Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης. Δαήμων: δαιμόνιος & επινοητικός. Σχεδόν ανίκανος όμως να «πουλήσω» τον εαυτό μου στο θέαμα ή και την ψυχή μου στον διάβολο.

Δείτε Επίσης

Το «Ζάρι»… της Σαπφούς Παπαντωνοπούλου

Το «Ζάρι» ως κοινωνικοπολιτικό αντι-αποικιακό σχόλιο | της Σαπφούς Παπαντωνοπούλου

error: Το περιεχόμενο προστατεύεται !!!