«Το ταγκό του πανικού»

Τριώροφη παλιά πολυκατοικία.

Η Κατερίνα Γώγου μένει στον δεύτερο όροφο.

Εγώ στον τρίτο.

Μια μέρα ακούω φωνές απ τον δρόμο.

Η Κατερίνα πεσμένη στο πεζοδρόμιο μπροστά στην είσοδο.

Κατεβαίνω τρέχοντας, 3-4 άτομα που στέκουν

πάνω της απομακρύνονται γρήγορα.

Την παίρνω στα χέρια και την ανεβάζω στο διαμέρισμα της.

Η πόρτα της ορθάνοικτη. Τι να κάνω;

Σε μια ταινία είχα ακούσει ότι σε τέτοιες περιπτώσεις υποχρεώνεις το άτομο να περπατάει. Περνάω τα χέρια μου κάτω απ τις μασχάλες τις και προσπαθώ να την στηρίξω. Και αν ο σεναριογράφος της ταινίας έγραψε μπούρδες;Ποια ήταν η ταινία;

Με λούζει κρύος ιδρώτας. Μήπως χάνω πολύτιμο χρόνο σχεδόν χορεύοντας μαζί της ταγκό. Μετά από λίγο [που να καταλάβω πόσος χρόνος πέρασε] στηρίζεται στα πόδια της. Με κοιτάζει άγρια. 

ΑΚΟΥ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ!! ΑΚΟΥ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ!!!! καθώς χτυπάει με δύναμη στον τοίχο μια πόρτα πίσω της. Τι ανακούφιση!

Δυο-τρεις μέρες μετά συναντηθήκαμε στην σκάλα. Χαιρετηθήκαμε σαν να μην είχε συμβεί τίποτα.

Ντίνος Πετράτος 

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10156364499250758&set=a.38110310757

 

|> Λουκρητία

Είμαι Γάτα... «Άσπρη γάτα, μαύρη γάτα, δεν έχει σημασία, αρκεί να πιάνει τα ποντίκια.»

Δείτε Επίσης

Μισώ τους αδιάφορους

Μισώ τους αδιάφορους. Πιστεύω ότι το να ζεις σημαίνει να εντάσσεσαι κάπου. Όποιος ζει πραγματικά δεν μπορεί να μην είναι πολίτης και ενταγμένος.

error: Το περιεχόμενο προστατεύεται !!!