Μπήτνικ χαβούζα..

Είναι αληθινά εξοργιστικό οι κομψευόμενοι και αυτάρεσκοι διανοούμενοι και επιστήμονες του δυτικού κόσμου να οργανώνουν ηθικές και ιδεολογικές εκστρατείες ρατσιστικού αποκλεισμού τού “ανορθολογισμού”, να κρίνουν με το άρρωστο μάτι κάτω από το μονόκλ κάθε (όντως) παράλογη ή έντονη έκφραση πάθους για μιαν αξιακή υπερβατικότητα των μαζών, να διερευνούν με υπεροψία ευφυούς βλακός την μορφωτική ανεπάρκεια ή την ψυχική αστάθεια ή μη διαύγεια των “όχλων”, και μετά από όλα αυτά να βγαίνουν οι δικοί τους να μιλάνε με ξεδιάντροπο και χυδαίο τρόπο για εφικτή πλέον χειραγώγηση τής (βιοδομικής, “βιολογικής”) διεργασίας τής ζωής, και τούτοι να περιμένουν κάποιον φιλελευθεράκο ψοφοεδή φιλοσοφοειδή ή αριστερούλη ή κοινωνιολογοψυχαναλυτίσκο να πει κάποια κουβέντα να σώσει τη παρτίδα και να διασπείρει τον εφησυχασμόν δια ενός ελεγχόμενου κριτικοορθολογιστικώς πάντα κριτικισμού.

Αλλά ακόμα και οι πιο σκληροί ομιλώντες περί καπιταλισμού και κεφαλαίου, πάλι την παρτίδα πάνε να σώσουν και να αποτρέψουν από σκληρότερες σκέψεις για το πτωματοπαράγον και πτωματοκαταναλώνον σώμα της δυτικής σκέψης των μέθυσων και των μπήτνικ της ζωής.

Ίσως να χρειάζεται κι άλλος πόνος, κι άλλη αποκάλυψη, κι άλλο αδιέξοδο, κι άλλα αίσχη για να καταλάβουν μερικοί και οι περισσότεροι, πως η αρετή, το ήθος, ο Λόγος και άλλα σκοπίμως και ενσυνειδήτως εξευτελισμένα πράγματα από τους μέθυσους και ναρκομανείς ή ναρκοανεκτικούς διανοουμενίσκους τής δυτικής βρυκολαρχίας και του θανάτου, έχουν φύγει για πάντα από τις δυτικές μητροπόλεις και έχουν εγκαταλείψει όλα τα δυτικά κοπρόσκυλα της ψευδοτέχνης της ψευδούς διανόησης και της ψευδούς ύπαρξης ακόμα και στο πεδίο της “ιδέας” ή σε ίχνη τής ενδογλωσσικής ή αισθητικής βίωσης του όντος..