Συνοικία.. 

Κι αν δεν υπάρχει να λυθείς
και να ξεφύγεις από τον πόνο
Όλα να είναι για πάντα όπως είναι
και οι κόσμοι ένας κόσμος χαλασμένος
για πάντα
και οι προσπάθειες ένας ζητιάνος
που εκλιπαρεί ένα τέλος
χωρίς να του δίνεται ούτε το χθές
Κι αν δεν υπάρχει να χαθείς
και να ξεφύγεις από τους κύκλους
Όλα να είναι όπως θα ήταν κι αν δεν ήταν
και οι κόσμοι πετράδια στο βυθό της μέρας
για λίγο
και οι ελπίδες αλυσίδες πάνω στις αλυσίδες
χωρίς να τελειώνει τίποτα
σε μια εκπύρωση συνεχή
την αυτοκρατορία της εμμένειας
στην επικράτεια του πόνου
και ο θάνατος όπως η ζωή
άθλιος χαρούμενος
γκριμάτσα λύπης
Κι αν δεν υπάρχει να φύγεις
τι υπάρχει θα πεις
και θα ξαναπείς σέρνοντας ερωτήματα
που αναζητούν άλλα ερωτήματα
και απαντήσεις λαγούμια
με αστρικές παρενέργειες
θεϊκά λάθη
“συγγνώμη”
είπε ο πανάγαθος
και ησύχασε αδιάφορος
ελευθερία βούλησης
αναγκαιότητα μέθης
λήθη αιτίων
ηλίθια όντα γερμανικά
σοφότατα
λάθη ανθρώπινα
Κι αν δεν υπάρχει έξοδος
ούτε είσοδος
ούτε δρόμος
μόνο ένα δωμάτιο με χαλασμένα έπιπλα
κουτσές καρέκλες σάπιους καναπέδες
το σύμπαν περιστρεφόμενο στον εαυτό του
τον τέλειο σακάτη των νόμων
βρυχόμενο σαν ηφαίστειο
σε έναν πλανήτη που θα πεθάνει
το τέλειο μικρό σύμπαν
απειλεί τα σπλάχνα του
Κι αν δεν υπάρχει μεσοτοιχία
πόρτα
παράθυρο
αλλά ένα ερείπιο πάντοτε
μια πρόθεση χωρίς σκοπό
ένας σκοπός χωρίς νόημα
μια γερουσία φαφούτηδων δαιμόνων
ένα τάγμα μνησίκακων αγγέλων
υγρό υπόγειο στη Λόντρα
καλύβι στο Βόρνεο μέσα στη ζούγκλα
κουνούπια
βόμβες ναπάλμ
συναυλίες ειρήνης εκκωφαντικής
Κι αν δεν υπάρχει χρόνος
μόνο τροχοί που βασανίζονται μόνοι τους
δόντια που τρίζουν απ’ το κρύο
ιδρώτας
σπυριά με πύον αιωνιότητα
ακαμάτηδες θεοί της συνοικίας
καφενεία εξάψεων το απόγευμα
θόρυβος συμπτώσεων
συναντήσεις
συμβόλαια
μεροκάματα
αποπερατώσεις
συντάξεις
Κι αν δεν υπάρχω ούτε γω
θα είναι τότε
που η σκιά τραγούδησε ξανά..

Αφιερωμένο στους “εκλογείς” και τα κινήματα, επαναστατικά και μη…