Η Αυτάρκεια

Η ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ (ΑΡΕΤΗ) ΜΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΝΑΡΚΙΣΣΙΣΜΟ (ΣΥΜΠΛΕΓΜΑ) ΤΟΥΣ.

Θα πρέπει να μην χρησιμοποιούμε τους βλακώδεις όρους του Φροϋδισμού. Όπως δεν έπασχε από κανένα «σύμπλεγμα» («κόμπλεξ») ο δικός μας Οιδίπους που από άγνοια νυμφεύθηκε την μητέρα του Ιοκάστη, έτσι και ο δικός μας Νάρκισσος, συμβολίζει στην Μυθολογία μας όχι την φιλαυτία, αλλά το «είναι» (δηλαδή το πραγματικό και αληθινό, την βαθύτερη ουσία των πραγμάτων) που, εάν απορροφηθεί από το «φαίνεσθαι» (το φανταστικό, το «κατ’ αντανάκλασιν», την φτιαχτή εικόνα, το εικονικό, το επιφανειακό), μαραζώνει ή ακόμα και οδηγείται στην απώλεια. Για εμάς, η ψυχική ή εσωτερική Αυτάρκεια είναι Αρετή, και μάλιστα θεμελιακή, μια βασική προϋπόθεση για το ξεκίνημα της όποιας πόρευσης προς την τελείωση. Ο ήλιος, δίχως οίηση και πόσω μάλλον «ναρκισσισμό», λάμπει για να λάμψει, δεν απαντάει σε κανένα «γιατί» και, βεβαίως, δεν αποζητά καθόλου μα καθόλου το βλέμμα μας.

Από το σεμινάριο του συγγραφέα Βλάση Γ. Ρασσιά για την Αρετή της Αυτάρκειας στο Φιλοσοφικό Αθήναιον Εκατηβόλος.