Αυτοπροσδιορισμός…..

Το κείμενο δεν έχει κλάμα κι ούτε καν έναν Ausländer!

Ονομάζομαι Σταυρούλα κι είμαι μια από τις χιλιάδες έλληνες-ιδες, που τα τελευταία χρόνια μετακινήθηκαν εντός της Ε.Ε. για να έχουν δουλειά. Εκτός από τη μητρική μου, μιλώ πλέον άλλες τρεις γλώσσες . Όταν αποφάσισα να εγκατασταθώ στη Γερμανία, δεν γνώριζα τη γλώσσα, αλλά στον τόπο εγκατάστασης μου, είχα την επιλογή να μιλώ την γαλλική. Είχα επίσης την επιλογή να αναζητήσω κι εργασία στο όμορο Στρασβούργο, μέχρι να μάθω την γερμανική. Η οικονομική κρίση, ήταν το κερασάκι στην τούρτα, αφού εξάλειψε πλέον κάθε πιθανότητα να έχω δουλειά ώστε να μπορώ να διαβιώ αξιοπρεπώς.

Ήρθα για να έχω δουλειά . Πριν εγκατασταθώ στον τόπο διαμονής μου, έμαθα όσα μπορούσα …τι είδους επαγγέλματα έχουν ζήτηση…ποσοστά ανεργίας…κόστη ζωής…κόστη διαβίωσης…ακόμα και την ιστορία του.

Δεν περίμενα θαύματα. Ήμουν αποφασισμένη να επιβιώσω πρώτα και στη συνέχεια να ζήσω….

Όταν δήλωσα τον τόπο κατοικίας μου, απευθύνθηκα στις εδώ αρμόδιες υπηρεσίες για να δω αν δικαιούμαι βοήθειας ώστε να μάθω τη γλώσσα. Η πρώτη επαφή με Δημόσιο λειτουργό, έγινε με τη βοήθεια ενός φίλου, αφού οι γνώσεις μου στη γλώσσα ήταν ανύπαρκτες. Κατάλαβα πολύ καλά όμως πως η απάντηση ήταν αρνητική, συνοδευόμενη κι από σχολιασμό για όσους έρχονται στη Γερμανία! Απάντησα στα γαλλικά -κυριολεκτώ- πως ως ευρωπαία πολίτης έχω το δικαίωμα να μετακινηθώ και να εγκατασταθώ όπου επιθυμώ. Χρόνο δεν είχα να επιδιώξω δικαστικά το δικαίωμα μου, στο να επιδοτηθώ για να μάθω τη γλώσσα! Αυτή ήταν η πρώτη συνάντηση μου με δημόσιο υπάλληλο.

Άμεσα ξεκίνησα μόνη μου, να μαθαίνω τη γλώσσα, μέσω ενός δωρεάν διαδικτυακού προγράμματος.

Δουλειά βρήκα για αρχή και… μαύρα! Συνεννοούμουν με την υπεύθυνη στα αγγλικά….

Ο πρώτος χρόνος, ήταν ο δυσκολότερος χρόνος της ζωής μου-αν εξαιρέσω απώλειες αγαπημένων προσώπων.

Όμως…

Εγώ δεν πέθανα μετά την απόλυση από την ΕΡΤ και την black list των απατεώνων των συνεργείων!!!

Εγώ επιβίωσα στην Ελλάδα !!!

Πάμε παρακάτω…..

Σχεδόν ενάμιση χρόνος είχε περάσει. Πλέον άρχισα να στέλνω βιογραφικά όπου μπορούσα. Απαντήσεις έπαιρνα σε όλα ! Το κακό είναι πως οι θέσεις είχαν ήδη καλυφθεί ή απλά δεν με ήθελαν, αφού θεωρούσα σωστό να δηλώνω πως η γνώση μου στη γλώσσα τους δεν είναι καλή. Κάποιο όμως απαντήθηκε θετικά! Συνέντευξη με την υπεύθυνη, δυο ώρες δουλειά, θετική εκτίμηση και το πρώτο μου συμβόλαιο για δουλειά!

Πρώτο στη Γερμανία και πρώτο μετά κι από πολλά χρόνια, αφού στην πατρίδα, αν και στην τελευταία μου δουλειά, απασχολούμουν μέσα στον Ναό της Ενημέρωσης, 12 ώρες καθημερινά, ούτε συμβόλαιο είχα και βέβαια ούτε ασφάλιση! Όταν έγινα φορτική, απελύθην!!! Όχι όμως χωρίς να απολαύσω τον υστεριασμένο Μάγγα Διευθυντή, ο οποίος ως δημόσιος υπάλληλος κι από θέση, όφειλε να ελέγχει τον αξιοπρεπή επιχειρηματία που πλήρωνε η ΕΡΤ, δηλαδή κι εγώ, για τις υπηρεσίες του! Θυμόμουν αυτά, την ώρα που η αρμόδια διευθύντρια μου έδινε το συμβόλαιο μου, ένα ντοσιέ για να έχω τα σχετικά με τη δουλειά, τα τηλέφωνα των υπευθύνων…σε ποιόν να μιλήσω αν έχω κάποιο πρόβλημα στον εργασιακό χώρο, τι να κάνω αν είμαι άρρωστη, τι δικαιολογητικά χρειάζεται να φέρω (πιστοποιητικά κ.λ.π.), Ερώτηση για τον ασφαλιστικό φορέα μου, ώστε να καταβάλλουν τις εισφορές, λογαριασμό τραπέζης για να καταθέτουν το μισθό μου, κ.ά.

Μια ευγενέστατη κυρία, η οποία, κατανοώντας την αδυναμία μου στη γλώσσα, μιλούσε σχετικά αργά ώστε να μπορώ να την παρακολουθήσω. Έτσι ξεκίνησα στην τωρινή μου δουλειά!

Πολλή γραφειοκρατία όμως ρε παιδί μου!!!

Τέλος του μήνα σχεδόν ταυτόχρονα με το μισθό, έρχεται το χαρτί με τις ώρες εργασίας που έχω υπογράψει, μαζί με όσα πιστώνει το λογιστήριο. Ακολουθεί το εκκαθαριστικό του μήνα, όπου βλέπω τι κρατήσεις έχουν γίνει για εφορία, ασφάλιση, συνταξιοδότηση, κ.λ.π. Τουλάχιστον τρία χαρτιά το μήνα, κάθε μήνα!

Να πώς αποκτάς και δεύτερο ντοσιέ!

Είμαι η Σταυρούλα και βρέθηκα εδώ, για να έχω δουλειά.

Ζω σε ένα πανέμορφο χωριό στο Μπάντεν κι όχι στο Βούρτεμπεργκ. Οι χωριανοί, σαν τους άλλους στην πατρίδα, έμαθαν αμέσως πως οι νέοι νοικάρηδες στο δρόμο τάδε, είναι έλληνες! Ο Πρόεδρος του χωριού με καλημερίζει στα ελληνικά (πλέον ξέρει τρεις ελληνικούς χαιρετισμούς!) για να τιμήσει την όμορφη πατρίδα μου, όπως λέει! Όταν περιμένω στη στάση, θα καλημεριστώ με όσους χωριανούς περάσουν, πεζοί ή με ποδήλατο. Στον εργασιακό μου χώρο, όσοι μαθαίνουν πως είμαι από την Αθήνα, κάνουν το ίδιο πάντα επιφώνημα κι έχουν “φύγει“ ήδη για Παρθενώνα και νησιά…..

Είμαι η Σταυρούλα, γεννήθηκα Ελληνίδα, με έκαναν Ευρωπαία πολίτη.

Πλέον ζω σε ένα χωριό που έχει 875 χρόνια ζωής, στην καρδιά της Ε.Ε.

Αυτοπροσδιορίζομαι ως Μέτοικος .