Απαγόρευση ακρωτηριασμού των γεννητικών οργάνων

Σύμφωνα με στοιχεία της Unicef, αυτήν τη στιγμή 200 εκατομμύρια γυναίκες και κορίτσια σε όλο τον κόσμο έχουν υποστεί ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων, μια τελετουργία που εφαρμόζεται σε κορίτσια ηλικίας από 4 έως 14 ετών, στην Αφρική και στη Μέση Ανατολή. Ο ακρωτηριασμός των γεννητικών οργάνων περιλαμβάνει ένα σύνολο επεμβάσεων που εκτείνονται από την ολική ή μερική αφαίρεση της κλειτορίδας έως την αφαίρεση των μεγάλων και/ή μικρών χειλέων, με τραγικές συνέπειες για τα κορίτσια. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, εκτός από τον κίνδυνο του θανάτου και των ασθενειών, ο πόνος, ο τραυματισμός και οι πληγές που δημιουργούνται από αυτήν τη διαδικασία, που συχνά πραγματοποιείται σε πενιχρές συνθήκες υγιεινής, έχουν και μακροπρόθεσμες επιπτώσεις που περιλαμβάνουν επαναλαμβανόμενες μολύνσεις, κύστεις, στειρότητα και αύξηση των επιπλοκών κατά τη διάρκεια του τοκετού, καθώς και, προφανώς, την αδυναμία ή τη δυσκολία ικανοποίησης κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης.

To 2012 o OHE χαρακτήρισε τον ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων ως παραβίαση των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων και των Δικαιωμάτων των παιδιών. Το μάιο του 2015, η Νιγηρία απαγόρευσε τον ακρωτηριασμό των γυναικείων γεννητικών οργάνων και, λίγους μήνες αργότερα, τον νοέμβριο, ακολούθησε και η Γκάμπια.

Πριν λίγες μέρες, στις 8 αυγούστου του 2016, το Κοινοβούλιο της Αφρικανικής Ένωσης στο οποίο συμμετέχουν 54 αφρικανικά κράτη (εκτός από το Μαρόκο που δε συμμετέχει), ενέκρινε την απαγόρευση του ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων, αποφασίζοντας ταυτόχρονα ένα σχέδιο δράσης που στοχεύει στην εξάλειψη αυτής της πρακτικής. Τώρα ξεκινά η αποστολή των 250 βουλευτών να μεταφέρουν αυτήν την απόφαση στις χώρες τους και να στηρίξουν τη δρομολόγηση του σχεδίου δράσης σε συνεργασία με τις εθνικές κυβερνήσεις.

Στη Σομαλία πραγματοποιείται ένα είδος ακρωτηριασμού που είναι γνωστό με το όνομα φαραωνική περιτομή, που εκτός από την αφαίρεση της κλειτορίδας και των μεγάλων και μικρών χειλέων περιλαμβάνει τη ραφή του αιδοίου αφήνοντας μόνο ένα μικρό άνοιγμα που επιτρέπει την έξοδο των ούρων. Οι συνέπειες είναι τρομερές και επιφέρει εκατοντάδες θανάτους ετησίως. Το Σύνταγμα της Σομαλίας απαγορεύει αυτήν την πρακτική, αλλά δεν έχει θεσπιστεί κανένας νόμος που να θέτει σε εφαρμογή αυτήν την απόφαση.

Η αλήθεια είναι πως αν και έγινε ένα πολύ σημαντικό βήμα όσον αφορά στην προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων των γυναικών και των κοριτσιών, το σίγουρο είναι πως αυτός ο παραλογισμός που προσβάλλει ολόκληρη την ανθρωπότητα, είναι βαθιά ριζωμένος στην κουλτούρα και τις παραδόσεις αυτών των λαών της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, και είναι οι ίδιες οι γυναίκες που τον εφαρμόζουν στην πράξη. Ο ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων προηγείται ιστορικά της εμφάνισης του Ισλάμ τον VII αιώνα, και είναι ένα έθιμο που ακολουθείται αδιακρίτως από μουσουλμάνους, χριστιανούς και ανιμιστές.

Η Virginie Moukoro, υπέρμαχος των δικαιωμάτων της γυναίκας και του παιδιού στο Μάλι θεωρεί ότι υπάρχει ακόμη πολλή δουλειά να γίνει, αλλά πως σε περίοδο μιας γενιάς θα μπορέσει να εξαλειφθεί ο ακρωτηριασμός. «Κάποια μέρα θα αποτελεί ιστορία, όπως συνέβη και με την πρακτική του δεσίματος των ποδιών των κοριτσιών στην Ιαπωνία» καταλήγει.

Με θρησκευτικές προφάσεις και με στόχο το σεξουαλικό έλεγχο, οι γυναίκες μετατρέπονται σε μηχανές αναπαραγωγής και ικανοποίησης των συζύγων τους.

Η Issatou Touray, ιστορική ακτιβίστρια από τη Γκάμπια, λέει πως  “μόνο η δουλειά με τις κοινότητες μπορεί να οδηγήσει σε μια πραγματική αλλαγή, οι νόμοι είναι απαραίτητοι αλλά δεν αρκούν”.

Δεν υποβάλλονται μόνο οι γυναίκες σε ακρωτηριασμούς των γεννητικών οργάνων, σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΕΟΥ, περίπου το ένα τρίτο των αντρών παγκοσμίως έχουν κάνει περιτομή, συχνά για θρησκευτικούς και πολιτισμικούς λόγους, μια πρακτική που εφαρμόζεται συνήθως στην παιδική ηλικία και για την οποία σχεδόν ποτέ δε μιλούν τα MME.

Η πιο αρχαία πρακτική συναντάται εκτεταμένα στον ιουδαϊσμό, και η εφαρμογή της είναι υποχρεωτική εδώ και περισσότερα από 4500 χρόνια. Η περιτομή κατισχύει στο μουσουλμανικό κόσμο και το Ισραήλ (όπου είναι σχεδόν καθολική), τις ΗΠΑ και μέρη της νοτιοανατολικής Ασίας και της Αφρικής. Είναι διαφορετικό όταν γίνεται για ιατρικούς λόγους, ειδικά για την αντιμετώπιση της φίμωσης και της παραφίμωσης. Οι περιπτώσεις αυτές αφορούν σε 10 στους 1000 άντρες.

Η ακροποσθία είναι ένα ελαστικό και επαναφερόμενο δέρμα που αποκαλύπτει την κορυφή του πέους όταν βρίσκεται σε στύση. Η βάλανος που αποκαλύπτεται, είναι ζωντανή σάρκα, δηλαδή, πολύ ευαίσθητη στο άγγιγμα. Η ακροποσθία δεν προστατεύει μόνο τη βάλανο από τις τριβές, αλλά και τη διατηρεί σε συνθήκες υγρασίας και λίπανσης, που διευκολύνουν την διείσδυση κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης. Όταν αφαιρείται η ακροποσθία η βάλανος μένει για πάντα ακάλυπτη. Αυτό προκαλεί, τα πρώτα χρόνια, μια αναγκαστική υπερευαισθησία σε κάθε κατάσταση, μια αθλητική δραστηριότητα ή ένα ντους μπορεί να γίνουν επώδυνα για πολλά παιδιά. Ως ενήλικες αυτοί οι άντρες θα έχουν μειωμένη σεξουαλική ικανοποίηση. Η βάλανος αντί να είναι υγρή, γλιστερή και ευαίσθητη γίνεται στεγνή, σκληρή και με μειωμένη ευαισθησία.

Η σεξουαλική ενέργεια, πηγή ζωής, δημιουργικότητας και ομορφιάς είναι στην πραγματικότητα ιερή και υπηρετεί ό,τι καλύτερο υπάρχει στον άνθρωπο. Ωστόσο, σε όλο τον κόσμο και καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας, μέσω των διαφόρων θρησκευτικών πιστεύω, οι κληρικοί χρησιμοποίησαν την πίστη για να αυξήσουν την επιρροή και τη δύναμή τους πάνω στους ανθρώπους, ελέγχοντας τη σεξουαλικότητά τους και αποδυναμώνοντας τη δημιουργική ζωτική τους δύναμη, προκαλώντας μ’ αυτόν τον τρόπο κάθε μορφή βίας και σωματικές και ψυχικές ασθένειες, προερχόμενες από τον ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων και τη σεξουαλική καταπίεση.

Antonia Utrera στο www.pressenza.com