Καθαρό βρακί έβαλες??

Εύκολος είναι ο δρόμος για τον Άδη.
Πας εκεί με κλειστά τα μάτια.
Είναι ο μόνος δρόμος που δεν θα χάσεις ποτέ.

Μα πρόσεξε να φοράς καθαρό βρακί…
κι όχι τρύπια κάλτσα!

Ξεχασμένη συμβουλή πια, παρωχημένη.

Σκαλωμένη σε ρυτίδες γιαγιάδων.
Γιαγιάδες που στη ζωή τους, ζύμωναν με το θάνατο
τα ψωμιά της μέρας.
Δεν τον φοβόταν τον νεκρό,
τον έπλεναν, τον έντυναν και τον φιλούσαν.
Κι όσες ξέμειναν, περιμένουν την σειρά τους
με φόβο μην δεν τις βρει καθαρές και κομψές.
Η αξιοπρέπεια του τέλους.
Μη σε γελάσουν οι γιατροί κι οι νοσοκόμες.
Μη συναντηθείς με τους βιαστικά συχωρεμένους
και πιστέψουν πως ξέπεσες στον επίλογο.
Μη προσβληθεί ο χάρος και σε βάλει τρίτη θέση.
Μη η βαρκούλα σου δεν φύγει ποτέ.
κι απομείνεις στην λάθος όχθη ακίνητος αναχωρητής.

Καθαρό βρακί… κι όχι τρύπια κάλτσα!

Τώρα ζούμε τις εποχές που αφού είπαμε τον νεκροθάφτη κουφάλα
αποφασίσαμε να μην πεθάνουμε ποτέ.

Κι είναι αλήθεια,
κάποιοι δεν θα λιώσουμε στα χώματα.
Θα περιφερόμαστε μέσα στον ιστό,
στοιχειά,
άβαταρ κουρελιασμένα,
χωρίς updates,
μουγκοί, και σκονισμένοι.
Ούτε βάρκες, ούτε Χάροι.
Ούτε κάλτσες φαγωμένες.
μόνη τρύπα εμείς σε κάποιο αναλογικό μυαλό

Τι σημασία έχει το βρακί αν
δεν σ’ απολύσει το πανηγύρι??