Πατήστε το, το ρημάδι, το «λάικ»!

Τι ψυχή μπορεί να έχει ένα «λάικ»…? – Μεγάλη!!! Νομίζετε πως σε εμένα αρέσουν όλα αυτά τα «λάικ» που κλικάρω…? Όχι βεβαία, αλλά είναι φιλαράκια… (όλες και όλοι τους) …και ξέρω ότι το περιμένουν από εμένα το «λάικ». Ξέρουν και οι «φίλοι» μου πως, όλα αυτά που αναρτούν δεν είναι και όλα σημαντικά… αλλά είναι μια ευκαιρία να πουν σε κάποιον… «Εδώ είμαι. Δες με. Το έχω ανάγκη…» Και εγώ το ίδιο νοιώθω, κάποιες φορές… και θέλω τα λάικ σας. Μάλιστα είναι φορές που ανοίγω το ρημάδι το Φ.Β. και δεν βρίσκω κανένα σας… «Πού στο καλό χάθηκαν όλοι?» …αναρωτιέμαι και με πιάνει το παράπονο. «Γιατί, μόνο εγώ να βρίσκομε, τώρα σε αυτό το κωλο/μηχάνημα…?» Είναι και κάποια «λάικ» που είναι επιβράβευση για μια προσπάθεια, για ένα καλό έργο, για μια ωραία σκέψη, για μια καλή πράξη… και χρειάζεται να υποστηρίζουμε το όμορφο και το δημιουργικό… γιατί όλα αυτά μας κάνουν να νοιώθουμε και να γινόμαστε καλύτεροι. Το Φ.Β. είναι ένα αντίγραφο της πραγματικότητας σε σμίκρυνση – σε κύκλο – σε αυλή – σε περιβάλλον… Όλοι έχουμε τους φίλους μας και διαμορφώνουμε το περιβάλλον μας… Όλοι μας (και όλοι σας) «ανήκουμε» σε «αυλές»… και γνωρίζουμε πως… πολλοί από εμάς παίζουν ρόλους και φορούν προσωπίδες… όμως αυτούς τους αντιλαμβανόμαστε κάποια στιγμή και τους «σβήνουμε» από «φίλους»… Είναι όμως και κάποια «διαδικτυακά βαμπίρ» που απλά τραβούν την ιντερνετική παρουσία μας (και τα λάικ μας) για να «επιβεβαιώνουν» την μίζερη παρουσία τους. Μας κάνουν «φίλους»… και πληθαίνουν. Εμείς, προσπαθώντας να τους γνωρίσουμε, μπαίνουμε στις σελίδες τους και τους χαρίζουμε τα «λάικ» μας. Μετά από καιρό όμως ανακαλύπτουμε πως… αυτοί, ουσιαστικά, έκλεψαν τη «φιλία» μας, την πρόσθεσαν στην ομάδα τους και αύξησαν με αυτήν, απλά την αυλή τους… Και όλα αυτά, μόνο και μόνο, για να λένε… «κοιτάξτε ποιός είμαι! Έχω 1000 – 2000 – 3000 – 5000 «φίλους»!» Εντάξει ρε «φίλε»… με έκανες – και σε έκανα «φίλο» μου… Δεν έχεις τη περιέργεια να δεις ποιός είμαι? …ή απλά μπαίνεις (σαν το κλέφτη) και βλέπεις (αόρατος) τη σελίδα και τις φωτογραφίες μου…?» Ανακαλύπτω στην «αυλή» μου, κατά διαστήματα και εγώ κάποιους τέτοιους «φίλους» και οργίζομαι. Αφού δεν με έχεις ανάγκη… γιατί θέλεις τη φιλία μου? Σε τρέφει η μονομερής σχέση. Το ξέρω, το κατάλαβα…. Βρε, άντε πήγαινε από εδώ…

* Να το ξέρετε (όλοι εσείς οι αόρατοι) …ετοιμάζω διαγραφές και πάλι… (φύγετε μόνοι σας) Λυπάμαι, αλλά, αν δεν σας ενδιαφέρω – δεν θα στεναχωρηθείτε και πολύ, με την εκκαθάριση αυτή. Γιατί εγώ, θέλω ανθρώπινη ζεστή σχέση, μέσα από αυτό το κωλο/μηχάνημα… θέλω (όχι τα πολλά… αλλά…) τα αληθινά «λάικ» σας…