Το πιτσιρίκι…τον καιρό των εκλογών!

Ο καθένας βλέπει τον κόσμο απ’ το πρίσμα του…Πόσοι μπορούμε να σταθούμε πέρα απ’ τη συναισθηματική μέγκενη, τα στερεότυπα που μας έχουν φυτέψει στο κεφάλι και να δούμε την αλήθεια: το συνάνθρωπο γυμνό, όμοιο με μας, που πονάει, όπως πονάμε, που αγαπάει, όπως αγαπάμε, που έχει δικαίωμα να ζήσει με αξιοπρέπεια κι ελευθερία, όπως ζούμε όσοι από συγκυρία δε γεννηθήκαμε σε χώρα δικτατορική ή υποανάπτυκτη.

Απηύδησα με το μίσος του ανθρώπου στον άνθρωπο, και τη με την ευκολία που έχει να του βγάλει το μάτι αντί να κάτσει να σκεφτεί με τη δύναμη του νου και τη γλύκα της καρδιάς. Απηύδησα μ’ όλους αυτούς που η κρίση τους λύγισε κι έδειξαν πόσο απάνθρωποι μπορεί να γίνουν και πόσο αδύναμοι, για να ενστερνιστούν το νεο-ναζισμό, να μισήσουν το μετανάστη και του επιρρίψουν τις ευθύνες, να χλευάσουν τον ομοφυλόφιλο. Οι ίδιοι που για να κρύψουν την ψευδο-αναπηρία τους ώστε να πάρουν το επίδομα απ’ το Ι.Κ.Α. και να βγάλουν τη γκόμενα στα μπουζούκια, ξεπουλάνε την ψυχή τους στο διάολο που έφτιαξε η θρησκεία τους και κατά τ’ άλλα υπάρχει το σκοτεινό σχέδιο των μουσουλμάνων να κυριαρχήσουν στην Ευρώπη (α ξέχασα κι οι Εβραίοι κυβερνούν τον κόσμο). Απηύδησα να λέω την άποψη μου και να με κατατάσσουν στους αριστερούς γιατί αν δεν καταταχθώ σε μια κατηγορία αναγνωρίσιμη ο εγκέφαλος τους δεν διαθέτει ανώτερες γνωστικές λειτουργίες που να κατανοούν την έννοια άνθρωπος και σεβασμό στην ανθρώπινη ύπαρξη.

Απηύδησα να βλέπω τα κοκόρια να μαλώνουν έξω απ’ τα εκλογικά τμήματα για τα ψηφαλάκια.. Θέλω να φωνάξω ρε! Να φωνάξω τόσο δυνατά ώστε να ξυπνήσουν όλοι. Πέρασα τα τριάντα κι ακόμα έχω ένα πιτσιρίκι μέσα μου που θέλει ν’ αλλάξει τον κόσμο. Ένα πιτσιρίκι που βουρκώνει με την αδικία, που τραυματίζεται γιατί δεν υπάρχει το άπειρο, που θα ΄θελε έναν κόσμο δίκαιο.

Ένα πιτσιρίκι που στραβοκοιτάει τον ουρανό και λέει : «Ρε μπαγάσα, περνάς καλά εκεί πάνω…»