Ανθρώπων έργα

Οι άνθρωποι δεν είναι πλασμένοι για να θαυμάζουν άλλον άνθρωπο.

Φτιάχτηκαν για να πασχίζουν μαζί σου. Να σε βλέπουν να κλαις στον ωμό τους

Να ζητάς την βοήθεια τους και να τους λες τις αμαρτίες σου.

Αν έρθει η ώρα και ξεφύγεις από αυτό το τούνελ και βγεις στον ανοιχτό δρόμο ταχύτητας χωρίς εμπόδια τους ανάβουν τα λαμπάκια.

Οι άνθρωποι δεν δέχονται ότι δεν έχεις προβλήματα,

ή ότι τα λύνεις αναίμακτα.

Ο πρώτος που θα σου την πισωφέρει με μαχαίρι ώστε να τραυματιστείς και να χεις ξανά ένα πρόβλημα είναι ο πιο κοντινός σου άνθρωπος.

Μην κοιτάς τον άγνωστο απέναντι σου. Χέστηκε αυτός για σένα. Έχει το δικό του κύκλο να θανατώσει.

Ο φίλος σου ναι,

ο συγκάτοικος, ο αδελφός όπως τον λες, ο ερωτικός σου παθιασμένος σύντροφος, ο 3^ος ξάδελφος που τον φιλοξένησες, ο αυτός που του λες τα καθημερινά σου θέματα, εκείνος που εμπιστεύεσαι τα όνειρα και τις φιλοδοξίες σου.

Τον δικό σου άνθρωπο να κοιτάς.

Μην γελάς.

Με πράγματα σοβαρά, μην γελάς.

Η προδοσία πάντοτε παίζεται μεταξύ γνωστών. Πολύ γνωστών μεταξύ τους.

Γιατί μόνο αυτοί ξέρουν. Σε ξέρουν.

Δεν είναι τυχαία η ιστορία του μαθητή Ιούδα που ζει αιώνες στην μνημόσφαιρα του κόσμου.

Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος που αγάπησες και σε αγάπησε για κάποιον λόγο

για κάποιον άλλο λόγο εγκαταλείπει το χέρι σου.

Μόνο που ξέρουμε πια τον λόγο.

Θέλει να βράζουμε όλοι στο ίδιο καζάνι.

Όλοι να ΄μαστε άρρωστοι, όλοι μαζί άνεργοι, όλοι ανέραστοι, όλοι μαζί δυστυχείς.

Όποιος αλλάξει κατηγορία γίνετε εχθρός.

Όχι σοφός.

Ούτε παράδειγμα.

Γίνετε ο μισητός που βγήκε από την διαδικασία βρασμού και άφησε τους άλλους εκεί.

Μην απορείς πια που γέμισε ο κόσμος μας από ανθρώπους μοναχικούς.

Είναι εγκαταλειμμένοι.

Απογοητευμένοι ίσως, αλλά ελεύθεροι.

Βλέπουν  παντού μάσκες προσώπων αλλά αρνιούνται να βάλουν αυτοί.

Και αυτό θα ναι πια το νέο πολυπληθές κίνημα της παλιοκοινωνίας μας.

Όταν αλλάζει κάποιος και αποφασίζει η ζωή του να μην είναι τόσο ανυπόφορη,

Ίσως πρέπει να κάνει και το επόμενο βήμα

Να αλλάζει και τους ανθρώπους γύρω του.

Σώζοντας τον εαυτό του  έτσι, από την σίγουρη επαναφορά στην προηγούμενη του θέση.

Γιατί τα ανθρώπινα μυαλά δεν αλλάζουν .

Οι καταστάσεις αλλάζουν και ευτυχώς δηλαδή που αλλάζουν

και έτσι φανερώνουν την κάστα των μουχλιασμένων μυαλών που κατοικούν μέσα σε αυτήν.

Άνθρωπε μου!