Η μοναξιά του σχοινοβάτη……

Τρία χρόνια πριν, τότε ήταν Δευτέρα, η μετοίκηση ήταν μονόδρομος….έγινε μονόδρομος….
Οικονομική κρίση… η χώρα σε κίνδυνο…. ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος, χαμένος στην κοσμάρα του πάντα και στους νέους φόβους για τη ζωούλα του…όλοι φρόντιζαν να τον φοβίζουν αρκετά…ο ρατσισμός φούντωνε κι όλοι απορούσαν γιατί…. η απουσία τους δεν ήταν ορατός λόγος….
Η κορυφή του παγόβουνου!
Αυτό ήταν!
Από κάτω του, χρόνια βολέματος, στη γωνιά του ο καθένας…
Χρόνια εκμετάλλευσης για κάποιους κι επιλεκτικών ευαισθησιών….
Χρόνια με τα μάτια κλειστά σε αδικίες… σε ανεργία….
Χρόνια ανοχής…….
Χρόνια ηθικής παρακμής κι έκπτωσης αξιών….
Στον ίδιο κόσμο ζούσαμε.
Σε εκείνον που συγκινήθηκε με το δράμα της Κούνεβα, μπορεί και να έκλαψε κι ύστερα πήγε στο γραφείο του, που το καθάριζε μια άλλη “Κούνεβα” κι ίσως ενέκρινε να πληρωθεί ένας αντίστοιχος “εργολάβος“…ένας υγιής επιχειρηματίας…….
Ο κόσμος μας……
Στον ίδιο κόσμο ζούσαμε.
Σε εκείνον που απολύεσαι κατόπιν αιτήματος “δημόσιου λειτουργού” .
Δίκαιο !
Ειδικά αν έχεις την αφέλεια να πιστεύεις πως θα κάνει τη δουλειά του, δηλαδή θα διαφυλάξει το δημόσιο συμφέρον αλλά και δεν θα ανεχτεί να απασχολείται στο “ναό της ενημέρωσης“ ανασφάλιστος εργαζόμενος.!
Στον ίδιο κόσμο ζούσαμε.
Σε εκείνον που δεν παίρνεις επίδομα ανεργίας, όταν προσφεύγεις κατά της απόλυσης σου!
Στον ίδιο κόσμο ζούσαμε.
Σε εκείνον που μπαίνεις black list όταν διεκδικείς το αυτονόητο!
Ασφάλιση κι όχι μαύρη εργασία!
Στον ίδιο κόσμο ζούσαμε.
Άνθρωποι τσάκισαν….ράγισαν….
Ζωές ρημάχτηκαν……
Λίγο πριν το τέλος…. έγινα μέτοικος.
Το μόνο που μου “προσφέρθηκε” χωρίς ποτέ να ερωτηθώ…..στην ευρώπη σας λοιπόν!
Στην καρδιά του λατρεμένου σας ευρώ!
Μέτοικος.
Ευρωπαίος πολίτης, ανάμεσα σε “έλληνες” μετανάστες και νεο-μετανάστες“!
Κι αν η μετοίκηση ήταν μονόδρομος, η επιλογή του μικρού βαρβαρικού χωριού, κοντά στα γαλλογερμανικά σύνορα, ήταν από επιλογή.
Άνθρωποι που καλημερίζουν ο ένας τον άλλο….
οδηγοί αστικών λεωφορείων, που περιμένουν να καθίσεις και μετά ξεκινούν…
οδηγοί που σέβονται τον πεζό και τον ποδηλάτη…
δημόσιοι υπάλληλοι που κάνουν τη δουλειά τους και δεν σου μιλούν λες και τα πίνατε χτες μαζί….
υποψήφιοι εργοδότες που σου απαντούν με ευγένεια, ακόμα κι όταν η απάντηση τους είναι αρνητική….
Αναζήτηση δουλειάς…….
Χάρη στη μανούλα μου (μάθε παιδί μου γράμματα!) τα αγγλικά μου είναι τέλεια και τα γαλλικά μου ικανοποιητικά, οπότε….
Δεν απευθύνθηκα σε “έλληνες” για δουλειά!
Αν ήθελα να δουλεύω “μαύρα” θα έμενα στην πατρίδα!
Για την πρώτη μου δουλειά….ευχαριστώ μάνα!
Μετά από δυο χρόνια και τα γερμανικά μου είναι ικανοποιητικά, οπότε βρίσκω και καλύτερη δουλειά.
Και πίσω στην πατρίδα……
Εκλογές….αλλά η ψήφος μου, όπως χιλιάδων άλλων που έφυγαν τα χρόνια της “κρίσης”, δεν θεωρήθηκε απαραίτητη.
Πίσω στην πατρίδα……
Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλο τα ίδια μένουν…..
Αλλά πάλι τι ξέρω εγώ;;;
Ένας απλός μέτοικος είμαι!
Ούτε καν μετανάστης……..

• Καλή πατρίδα……………..