ιστορίες

Θα μπορούσα ίσως να το εμπλουτίσω με τα “γαλλικά” που ανταλλάσσουν τέως και νυν μέλη του Δ.Σ. Ελληνικής Κοινότητας μεγάλης πόλης ....

Ένας καλλιτέχνης με αναπηρία, το πρώτο πράγμα που έχει να επιλύσει είναι η αποδοχή του εαυτού του μέσα στο πλαίσιο που έχει αποφασίσει να υπηρετήσει την τέχνη, και εννοώ πως ο σωστός δρόμος δεν είναι να προσπαθήσουμε να προσομοιώσουμε την ύπαρξή μας πάνω στην σκηνή, με το στερεότυπο που κυριαρχεί στην συγκεκριμένη κατηγορία τέχνης.

Το κείμενο δεν έχει κλάμα κι ούτε καν έναν Ausländer!