Ελληνικό Φως

Μπαίνω στο internet, όλα μαύρα… οικονομίες καταρρέουν, πόλεμοι και κυνήγι κέρδους, δολοφονίες, δημόσιες εκτελέσεις, τραμπουκισμοί, ψέματα… κλείνω το internet. Σκέφτομαι, “η ζωή των πάντων με τίμημα τον θάνατο του καθένα” *. Συζητάω με καλούς μου φίλους και είναι όλοι down και με το δίκιο τους… κλείνω και το τηλ. Βγαίνω στο μπαλκόνι με την ελπίδα να απαντήσω το όμορφο μεσσηνιακό φως… συννεφιά και βρέχει καταρρακτωδώς. Αμάν πια! Μέχρι κι ο ανοιξιάτικος καιρός υποτάχθηκε στο σκοτάδι. Αρκετά πια με την πραγματικότητα που καλύπτει επιμελώς με πέπλο άπνοιας την αισιοδοξία μας. Θυμάμαι το πρώτο βιβλίο του Νietzsche που έπιασα στα χέρια μου: “Η τυπικά ελληνική πολιτισμένη στάση απέναντι στο κακό που αντιπροσωπεύει το Είναι, είναι να δημιουργεί κανείς “ψευδαισθήσεις”, τις οποίες αναγνωρίζει απολύτως ως τέτοιες, οι οποίες δημιουργούν όρεξη για ζωή… Μπροστά λοιπόν στην δαιμονισμένη θέληση που μας αλέθει με τα δόντια της οι αρχαίοι έλληνες επινόησαν την γλυπτική, την ζωγραφική, την μουσική, την αρχιτεκτονική, κοκ δίνοντας σάρκα και οστά σε αυτόν τον ψεύτικο αλλά θαυμάσιο κόσμο, ενισχύοντας έτσι την ψευδαίσθηση που δίνει γεύση στη ζωή”…

Λοιπόν; Να εξωραΐσουμε την πραγματικότητα όπως οι Απολλώνιοι αρχαίοι Έλληνες; Καλώς. Φαντασιωθείτε ότι πετύχαμε σε όλα… Ότι έξω έχει ήλιο κι ότι όλος ο κόσμος πλέει σε πελάγη ευτυχίας… ότι δεν υπάρχει πείνα, εξαθλίωση κι αναξιοπρέπεια… και δημιουργήστε! Μουσική, τέχνες, κάντε έρωτα, κάντε παιδιά… Χαμογελάστε.

Άραγε πόσο λίγα πράγματα έχουν αλλάξει σε όσα αφορούν στον άνθρωπο… Έτσι δεν περνάμε το περισσότερο της ζωής μας; Στο φαντασιακό. Για να ξέρουμε και που βαδίζουμε.
Μολοντούτο υπάρχουν και αυθεντικές εκφράσεις του καλού και του θετικού γύρω μας… πρώτη έρχεται αναντίρρητα η φυσική ομορφιά… ως αυταξία! Και εντέλει αρχίζω να πιστεύω ότι μόνον η αιώνια ομορφιά μπορεί να ξελασπώσει τον κόσμο μπροστά στα μάτια του Αγνώστου Θ… ! “Αμήν” λοιπόν και μέχρι να τελειώσω το ποστ βγήκε και ο ήλιος…

* Friedrich Nietzsche, Η γέννηση της τραγωδίας – Νησίδες, σ.17