ο Φασισμός της κουβέντας να γίνεται

Ο φασισμός γεννήθηκε την εποχή που ο Αμφίοξος, επικαλούμενος την φυλετική του ανωτερότητα, επέβαλε την κυριαρχία του ενάντια στους θαλάσσιους σπόγγους και στους Πλατυέλμινθες. Μετά από εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης, ο φασισμός κατάφερε να μοιάζει με ένα μικρό ασθενικό παιδί που στη νεότερη ιστορία, βαφτίστηκε στην Ιταλία του Μουσολίνι, πέρασε την εφηβεία του στη ναζιστική Γερμανία και μεγάλωσε ταξιδεύοντας σε όλο τον κόσμο αλλάζοντας μορφές, φύλο, χρώμα, θρησκεία, εθνικότητα και ιδεολογία.

Απ’ ό,τι καταλάβατε, δεν θα γράψω για την ιστορική έννοια του φασισμού γιατί είμαι ανιστόρητος κατ’ επιλογήν. Θα γράψω για μια λέξη με τα ίδια ακριβώς γράμματα, αλλά με το νόημα που έχει αποτυπωθεί στο ανοιγμένο κεφάλι ενός παιδιού την ώρα που ξυπνάει με δεμένα χέρια, αναγνωρίζοντας θολά τη Μαρία να στέκεται πλάι του. Συνεχίζω με την ανατομία του ανθρώπινου σώματος…

Ο φασισμός που έχουμε μέσα στον αριστερό μας πνεύμονα, παλεύει με τη δημοκρατία του δεξιού πνεύμονα, το σοσιαλισμό του συκωτιού, την αναρχία της καρδιάς, το μαρξισμό των γεννητικών οργάνων κλπ. Όλες αυτές οι συγκρούσεις βοηθούν στην ισορροπία του ανθρώπινου οργανισμού, όμως προκαλούν αιφνίδιες κρίσεις πατριωτισμού ή πανικού μετά από απανωτές ήττες κάποιου οργάνου. *

Ο φασισμός στον πολιτισμό είναι ένα αγκάθι στο πρησμένο πόδι ενός μερμηγκιού… Το κολοβακτηρίδιο του φασισμού που έχει μολύνει τον αέρα, χρησιμοποιεί τον πολιτισμό για να διασκεδάζει τα πρόβατα την ώρα που τρώνε το έξυπνο χορτάρι τους στο λιβάδι. Θα κάτσουν μπροστά από την οθόνη του τηλεοπτικού τους πομπού  και θα παρακολουθήσουν ένα κρυφοκαταθλιπτικό μουσικοχορευτικό σόου βγαλμένο από την χούντα. Θα ευφρανθεί η βασανισμένη ψυχή τους! Αργότερα μπορούν να ακούσουν την επαναστατική τους μουσική καθισμένα στο δροσερό γρασίδι, να αισθανθούν την ποιότητα να κυλάει σαν αέρας στο αίμα τους και να ακούν ενδιάμεσα τον εκφωνητή να διακηρύττει την ειρηνική, απολιτίκ επανάσταση της συνείδησης των ακροατών του.  Για επιδόρπιο αρκετό internet στα site γενικού ενδιαφέροντος με ωραία εξωτικά μέρη και πολλά ντόπ(ι)α, κοινωνικούς προβληματισμούς και πάνω απ’ όλα “ύποπτο” ανθυγιεινό πατριωτισμό και μισή πρέζα τέχνης…

Η τέχνη αυτές τις εποχές (δεν ξέρω για τις προηγούμενες, δεν τις έζησα) δεν γίνετε να είναι απολιτίκ. Όταν ο καλλιτέχνης δεν παίρνει θέση κάτι μου βρωμάει. Όταν ο καλλιτέχνης κάνει φιλανθρωπικό έργο για ξεκάρφωμα ή για να καλμάρει τις ενοχές του ή για το δικό του ακάθαρτο συμφέρον και απ’ την άλλη δεν ανοίγει την τρύπα που έχει για στόμα, να πει ότι κάτι πάει σκατά σε αυτή την κοινωνία, τότε κάτι μου βρωμάει σαν τα ψάρια που άφησε κάποτε ο Κώστας να σαπίσουν στο διάδρομο τις πολυκατοικίας… και αυτά τα ψάρια βρωμούσαν πραγματικά άσχημα. Αλλά ο Κώστας τα είχε κρύψει καλά μέσα στα κλειδωμένα ντουλάπια με τα ρολόγια. Οι καλλιτέχνες στους οποίους αναφέρομαι όμως, δεν μένουν σε πολυκατοικίες. Για αυτό σας γράφω ότι ο καλλιτέχνης δεν γίνετε να είναι απολιτίκ. Να ξέρουμε τι σκατά είναι ο καθένας και ποιοι τον σπρώχνουν εκεί που τον σπρώχνουν. Θέλω να ξέρω αν υποστηρίζει ένα παγανιστικό τάγμα υποψήφιων φονιάδων ή κάποιον που θα φέρει την αλλαγή στην κουζίνα μου…

Θεωρώ άκρος φασιστικό “την κουβέντα να γίνεται”. Δηλώνω την φασιστική μου αντίθεση σε κάθε συζήτηση πολιτική καθώς και σε σχολιασμούς της επικαιρότητας (αθλητικής, κοινωνικής, πολιτιστικής, όλες…) μόνο και μόνο για να γίνετε κουβέντα από ανθρώπους που έχουν τα χέρια τους καθαρά επειδή τα τρίψανε καλά με σαπούνι μηδενικού pH. Θεωρώ τραγικό σε αυτή τη χιλιετία, να μην υποψιάζεται καν ο άνθρωπος ποιος είναι “ο εχθρός” του. Θεωρώ τραγικές, γελοίες και μέρος του προβλήματος όλες αυτές τις συζητήσεις που δεν καταλήγουν στην  «τρο(μ/λ)οκρατία» αλλά σε ωχαδελφισμούς και προσευχές στον προστάτη του νησιού. Κουραστικά… δεν θέλω άλλο να γίνεται κουβέντα… ούτε θέλω να δουλεύεις, δεν θέλω να δουλεύεις… να βασανίζεσαι… ούτε γουστάρω τους απολιτίκ εναλλακτικούς, την υγρασία, το Πάσχα, το σεξισμό, τα Κοάλα, τους δυσκοίλιους ξινανθρώπους και τον πεθερό του Δευκαλίωνα.

Πηγές:

-Καρδακίου Κέρκυρας

-του κουλού η βρύση

-σκουριασμένες βρύσες 14ου Δημοτικού Σχολείου