Για τα κρίνα της ζωής μας

Αγαπητέ Θάνο τα κατάφερες λυτρώθηκες από τον πόνο…κατάφερες και νίκησες τον Θάνατο.

Είναι μια μετάβαση στην αιωνιότητα που μόνο αυτοί που γουστάρουν την ζωή τα καταφέρνουν.

Τι να γράψω για την κατάσταση….

Μπήκαμε δυνατά στην διάφανα κρίνα φάση στα δεκάεξι σε γνωστό μαγαζί που πούλαγε κασέτες και σιντί στην Ζάκυνθο ο γνωστός “κόκος” για όσους ξέρουν.

Εκεί έπεσα σε μια κασέτα που έγραφε απ’ έξω έγινε η απώλεια συνήθεια μας!!!

Κάπου εκεί μπήκαμε στην σκοτεινή εποχή του ροκ ήχου, μόνο που τα διάφανα κρίνα δεν ήταν ποτέ φαν του σκοταδιού αλλά του φωτός.

Τους είδα πρώτη φορά το 98 σε ένα λαιβ στο νησί καλοκαίρι του 98 η 99 δεν θυμάμαι, ο μπλε χειμώνας που ανοίξανε θα μου μείνει ανεξίτηλος.

Την άλλη μέρα πήρα το cd τους με τίτλο «Κάτι σαράβαλες καρδιές».

Στίχος και μουσική που μου έβαλαν στο «κόλπο» της ποίησης.

Όταν πέρασα το 2000 στην Αθήνα τους είδα λάιβ στο ιστορικό ΡΟΔΟΝ,.
Υπέροχος χώρος και ήρθα πιο κοντά στα συναυλιακά δρώμενα.

Το κρατάω το εισιτήριο ακόμα…

Τους ξαναείδα το 2002 στο Gagarin205, ο νέος συναυλιακός χώρο που άνοιξε ο Νίκος Τριανταφυλλίδης.

Τέσπα δεν θέλω να γράφω επικήδειους και αναφορές…τα κρίνα τα βίωσα όχι μόνο για την εφηβεία αλλά κυρίως για την εποχή που άνοιξαν στο χώρο της τέχνης, του μελοποιημένου στίχου που εκφράζει την ψυχή.
Του στίχου του αληθινού από τα έγκατα της ψυχής του και όχι του απλού κατανοητού καψούρικου και χαζού που κακά τα ψέματα έχει επικρατήσει στον καλλιτεχνικό χώρο.
Μακριά από τα φώτα της «τέχνης» και της υπο-κουλτούρας ο Θάνος γράφει για αυτό που νιώθει με την κιθάρα…δίχως να νοιάζεται για το τι θα πει η «εξουσία» του ακροατή όπως το έλεγε ο Καρυωτάκης:  ιστορήστε μου τον Πόνο των Πραγμάτων και του Ανθρώπου.

Έτσι και αλλιώς τα κρίνα δεν είναι για όλους…γράφανε μουσική για θυσίες και σταυρούς και για ανθρώπους που μετράνε ρυτίδες σε λευκά κελιά!!!

Ο Θάνος Ανεστόπουλος μου έδειξε ότι μπορείς να εκφραστείς όπως θέλεις και όχι όπως σου επιβάλλουν, κράτησε αξιοπρεπή στάση στην ζωή του και εκφράστηκε το βασικότερο…δεν σιώπησε αλλά βίωσε τον στίχο του!!!

Αντίο λοιπόν Θάνο μπορεί να τα ξαναπούμε μέχρι τότε αναμένω όλα αυτά που δεν θα δω.